Αμπασαδούρες

Αμπασαδούρες

Αργά μεσάνυχτα
παραχωμένα
στους κουρασμένους δείχτες του ρολογιού
Τρέμει το σπίτι και τραντάζεται
κόντρα στον άνεμο και στη βροχή
Αντάρα.
Πάνω στη στέγη
βήματα θαρρείς θανάτου
και η γοργόνα σου στον τοίχο
νέα ναυάγια πλέκει απόψε στα μαλλιά της.
Μα τι παράξενο φευγιό.
Χάνω το σώμα μου
Και ενδύομαι του ωκεανού το βένθος.
Νύξεις λευκού
στην ερημιά της τιμονιέρας σου,
ουρλιάζουν γύρω τα νερά
-βαθύκρημνα νερά στα μάτια σου-
άνοιξε άβυσσος συσκότεινη μπροστά σου
«κι όμως δε μ΄είδες»
διάφανη μες στη θαλερότητα του ονείρου
που ήρθα κι άγγιξα απαλά τα χέρια σου
που σκούπισα με τα μαλλιά μου
την αρμύρα σου απ’ τα χείλη
που ακούμπησα στο στήθος σου
να ακούσω πάλι τη ζωή
να αχολογά στα σωθικά μου.
Φεύγω ξανά κι αναχωρώ
για ανεξερεύνητες στεριές
για Εβρίδες στοιχειωμένες του χαμού σου.
Ενθύμιο απ΄τα μελλούμενα κρατώ
ανυπεράσπιστη την πίκρα του λυγμού σου.

*Συνομιλεί με το ποίημα «Πούσι» του Νίκου Καββαδία.
Αργυρώ Ψώρα-Θεοδωράτου
Ζωγραφική : Βασίλης Χατζής

Advertisement

Θάλασσα Αγριεμένη

Θάλασσα Αγριεμένη

Θάλασσα αγριεμένη
τη μαγεία με μανία να σκορπάς
στο γκρίζο ουρανό που περιμένει
σε πελάγη μοναξιάς.
Γύρνα πίσω,
της αγκαλιάς τα κύματα
να σβήσω
με μελάνι λησμονιάς.
Θάλασσα αγριεμένη
τη λατρεία με μανία να ξερνάς
τα κουρέλια μιας αγάπης ξεχασμένης
στα λιμάνια που πατάς.
Γύρνα πίσω,
το πόνο μου θα ήθελα
να σβήσω
με το αίμα της σκουριάς.

Φώτης Μαυρογιάννης
Ζωγραφική : Emil Nolde

Σταύρωση

Σταύρωση

Επάνω στο δεξί σταυρό
Σε σώμα αφημενο
Ασπρο κοράκι με χτυπά
Βασιλικά ντυμένο
Θε μου το αίμα που κρατώ
Πώς να το μαρτυρήσω
Μια προσευχή κι ένα κερί
Πώς θα τα πάρεις πίσω
Ε μωρέ μαύρη κι άτυχη
Πες μας για δεν πεθαίνεις
Τρεις μέρες πάνω στο σταυρό
Τρεις μέρες μας νηστεύεις
Για δες τον κρίνο που γεννά
Πώς είναι ματωμένος
Χρυσά καρφιά σαν βάλαμε
Σε σώμα μαραμένο
Πες μας που δίνεις την καρδιά
Που δίνεις τα παιδιά σου
Διπλό θεριό στα χέρια μας
Θα πάρει την μιλιά σου
Παιδιά δεν έχω για να δω
Καρδιά για να χαλάσω
Μόνο δυό χείλη αφίλητα
και πώς να τα μοιράσω.

Νίκος Κουβίδης
Ζωγραφική : Graham Vivian Sutherland

Βιομηχανικό λιμάνι

Βιομηχανικό λιμάνι

Μικρό κορίτσι του γιαλού
που τον σκεπάζουν τα βαριά
καΐκια και μαούνες
δεν έχει ψάρια ο γιαλός σου
πνίγηκαν στους μεγάλους υπονόμους.
Τραγούδι είναι το χλωμό σου πρόσωπο
πρέπει να φτιάξω
ξανά τους ανεμόμυλους
αναπνοή στα όνειρά σου
όταν οι καμινάδες σκάβουν τον ουρανό.
Τραγούδι είναι τα ξανθά μαλλάκια σου
θα τα στολίσω με μικρό
πρωτόφαντο λουλούδι του πελάγου
καθάριο, μαγικό ανθό
στολίδι σου αστραφτερό της νιότης
υγείας φυλακτό
ανέφελη χαρά, δεκαεξάχρονη.

Κώστας Αμπανούδης στο «Πετροχελίδονα και Ηλιοστάσια».

Ζωγραφική : Σταύρος Μπουράνης

Θάλασσα

Θάλασσα

Χρυσαφογάλανες κυματιστές κλωστές
ενωμένες αέναα ταξιδεύετε.
Δείξτε μου το ταξίδι που ανατέλλω πριν πάψω να σας αντικρίζω πια με την αφή μενεξεδένια.
Παχύ βελούδο τώρα που τ’ αγκαλιάζω κι εκείνο πάντα γλιστρά και χύνεται και δραπετεύει.
Και το χωριό στο βάθος λόγος πλεούμενος που ταξιδεύει…
Πριν απ’ τη δύση ως τότε θα με συντροφεύει, όχι βουβά.
Κι όταν δεν θα σε βλέπω πια,
θα ακούω το βόμβο της καρδιάς σου που με τύλιξε,
το αφρισμένο σου ξεψύχισμα,
μέσα-έξω, σαν ένα βρέφος
και θα θυμάμαι την πρώτη μας φορά
που εσύ κι εγώ χτυπήσαμε στα βράχια.

Δήμητρα Σκανδάλη

Ζωγραφική : Χριστίνα Δάρρα

[Ανάβυσσος]

[Ανάβυσσος]

Τοπίο ρευστό κολάζ
δοκιμές εστίασης
σε πρώτο πλάνο ο σχοινοβατης
στο τεντωμένο καλώδιο της ΔΕΗ
στο βάθος δύο νησιά
σε αναμονή συνάντησης.
Τα ψευδοποδια απεργούν απόψε
και πως να σ’ αγγίξω
με αυτά τα αδέξια χέρια που όλο δείχνουν τον ορίζοντα.
Σύννεφα ρίχνουν ζάχαρη
άχνη στους αχαρους όγκους.
Η θάλασσα ένα πένθος σιωπηλό
τα σπίτια πεταμένα
παιδικά τουβλάκια στο πάτωμα
πουλι που κρωζει αποχωρώντας από το πλάνο
μοιάζει να ξημερώνει
κι ας είναι απόγευμα
χρόνος το δευτερόλεπτο
λεπτό ο χρόνος
μετράω μα οι μονάδες μέτρησης διαφεύγουν
Ξύπνα
κι έλα
να κάνουμε τον κόσμο
τρισδιάστατο.

Αξιώτη Αργυρώ

Ζωγραφική : Κώστας Σπυριούνης

«Χειμερινή Ώρα»

🌊«Χειμερινή Ώρα»
το φως στο πλάι
είχα σήμερα
την ώρα που η χεριά
σε έκοβε στη μέση
με την κίνηση του κεφαλιού
μια μπροστά μια προς το βυθό
ακολουθώντας της ανάσας το ρυθμό
το πρόσωπό σου αποκάλυπτε ήλιε
στράφταλο στου πελάγους την αγκαλιά
υδατοπερατός δεν είμαι
κι όμως η πανταχού παρούσα φύση σου
Οκτώβρη μήνα στην τελευταία του μέρα
με περιέχει εμένα
τους φόβους μου
τους παφλασμούς
την αλμύρα
που τη ραπίζει ο άνεμος
τελειώνει τώρα το ποίημα
κι ακόμα δεν έχω αναφέρει τ’ όνομά σου
κι όμως είσαι σε κάθε θα που τολμώ
κάθε λα που λαχταρώ
κάθε σσ που σου μιλώ
στο ωμέγα
όπως αιώνια ή έρωτας
που ομολογώ

Μιχάλης Μελαχροινούδης

🎨Pierre-Auguste Renoir

Για τη Θάλασσα

🌷 «Ημέρα Ποίησης» και το Σείστρο γιορτάζει με ποιήματα που ακούστηκαν στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μαστίχας, με θέμα τη #thalassa
🌊Για τη Θάλασσα
Αγαπημένη μου Θάλασσα,
Εσύ,
που κυματίζεις αέναα σε χειμώνες και θέρη,
πόση ηρεμία γεμίζεις στο κουρασμένο μου μυαλό!
Πόσες σκέψεις μου να ξέρες ταξίδεψαν μακριά
από τους θορυβώδεις ρυθμούς με το χορό σου…
Πόσες γκρίζες νότες σβήστηκαν
από το πεντάγραμμο της καθημερινότητας
και άρχισε η σύνθεση απ’ την αρχή.
Αγαπημένη μου Θάλασσα,
Ο ήλιος σε λούζει περήφανα με φως
κι εσύ καθρεφτίζεις ψυχές και σώματα
στα καταγάλανα νερά σου.
Κι εγώ, κάθομαι στα λιλάδια* με μάτια κλειστά,
λίγο χαρτί και μελάνι
για να σου γράψω μια «καλημέρα»,
ένα «ευχαριστώ», «τα λέμε αύριο»…
*στη χιώτικη διάλεκτο το λιλάδι (εν. αριθμός – τα λιλάδια πλ. αριθμός) σημαίνει μικρή στρογγυλή πέτρα

Ποίηση – φωτογραφία : Μαρία Θωμάδη

Κι αυτόν το χρόνο
στα γνωστά χώματα των χωραφιών μας
με τα μάτια σου
τις ανοιγμένες ανεμώνες
θα θαυμάσω

Άγγελος Ερατεινός
🎨Van Gogh

Να κοιμηθώ στα δάκτυλά σου

Να κοιμηθώ στα δάκτυλά σου
Με ρώτησες τι χρώμα βερνίκι να αφήσεις
να ζήσει στα νύχια σου
και σου είπα λευκό.
Ήθελα να δω πως είναι
τα μικρά Κυκλαδίτικα σπίτια
πάνω στα δάκτυλά σου.
Τι όμορφα σπιτάκια είναι.
Δεν ξέρω σε ποιο να διαλέξω
να κοιμηθώ απόψε.
Δεν τα άφησες όμως μόνα
τα μικρά σπιτάκια.
Έβαλες και κήπο.
Ίσως επειδή είμαι σπόρος.🌱
Βαγγέλης Ευαγγελίου , απο τη συλλογή «Μετά το Ωμέγα», Αθήνα 2021

Ζωγραφική :Ελύτης