Κασσάνδρα\Βόρειο ημισφαίριο-νότιο ημισφαίριο

Κασσάνδρα\Βόρειο ημισφαίριο-νότιο ημισφαίριο

Κασσάνδρα,
κοιμάσαι
και το κεφάλι σου έχει το σχήμα πυραύλου
σε κάθε σου τίναγμα στο μαξιλάρι
χέρια κόβονται
κορμιά διαμελίζονται
άντρες μένουν ανάπηροι
μητέρες χάνουν παιδιά
ορφανεύει ο κόσμος
γυναικοκτονίες
αντροκτονίες
παιδοκτονίες
αυτό το βαθύ ρήγμα μέσα σου
η επαναλαμβανόμενη μνήμη του πόνου
ένα βαθύ χαντάκι από την πάλη αρσενικών δυνάμεων
μία πληγή που δεν κλείνει
σου έδωσε το χάρισμα
χρησμός από τα χαρακώματα
κανείς δε σε ακούει
«Οι άγιες μέρες»
έλεγες
«χτίζονται πάνω στα κουφάρια των αθώων»¨
«Η ειρήνη»
έλεγες
«φτιάχνεται από τη σιωπή των πεινασμένων»
«Ο νέος κόσμος: βόρειο ημισφαίριο- νότιο ημισφαίριο»
εκείνοι φωτογραφίζονταν μπροστά από μαγαζιά που πουλάν καφέ
τούρλωναν τα οπίσθια τους
φούσκωναν τα χείλη τους
φωτογραφίζονταν παίζοντας το παιχνίδι του εντυπωσιασμού
ένας ολόκληρος εγκάθετος εξωτερικός πολιτισμός αλλοίωνε το είναι τους
Κασσάνδρα,
κοιμάσαι στα μεταξωτά σου σεντόνια
περιμένοντας τα δώρα της Αθηνάς
ξύλινα αλογάκια ίπτανται στη μαλακή ουσία του rem σου
αισιόδοξη συνεχίζεις τη βόλτα σου
με τα καλά σου παπούτσια διασχίζεις εγκλήματα απανωτών πολέμων
σε έναν κόσμο ίσης ευκαιρίας υποταγής προσταγής
γεννάς παιδιά και τα στέλνεις στρατιώτες
στην Ουκρανία
στη Συρία
στο Ιράκ
στο χρηματιστήριο
στην αγορά εργασίας
στον πόλεμο κάποιου άλλου
το γεννάς με πόνους
με σπασμούς
με συγκίνηση
με χαρά
με αγάπη
με τρυφερότητα
το στολίζεις
το πλένεις
το καθαρίζεις
το φροντίζεις
το μεγαλώνεις
το χτενίζεις
χτυπάει και το κάνεις καλά
το προετοιμάζεις για πάλη αρσενικών δυνάμεων
το σταυρώνεις
του δίνεις την ευχή σου
και ύστερα
για το χρυσό
για το χαλκό
για το πετρέλαιο
για το φυσικό αέριο
για τους υδρογονάνθρακες
για κάποιο ορυκτό
για έναν μισθό
για μια άγνωστη νέα ουσία που ορίζει τις τιμές στην αγορά
το στέλνεις στο θάνατο
όλοι Πρίαμοι
κανείς δε θα πει όχι.
[Μαριάννα Ταφ]
painting:
La Guerre\The War _Pablo Picasso ^1951
~as Massacre in Korea

Advertisement

Κάθομαι στο ζεστό μου το κρεββάτι
βλέπω να χάνονται να πνίγονται στα λάθη
Μέσα σε ψέμα βρίσκονται ριγμένοι
μιλούνε για τσεκούρι και μαχαίρι
Τώρα σε πόλεις και χωριά ενώ μπαίνουν
θολώνουνε τα μάτια και υγραίνουν για εκείνους που λιγοστά υπάρχοντα μαζεύουν
Ζωές και μοίρες τώρα θα στοιβάζουν σε καταφύγια και λεωφορεία σφαδάζουν
Και όλα στις φλόγες θα τυλίγονται μες στους καπνούς τα σώματα θα σφίγγονται…
Μια μέγγενη της ιστορίας ο πλούτος
που δίχως έμπνευση λαίμαργα κατακτά, χωρίς να μας ρωτήσει,
ήρθε, πήρε την άνοιξη, πήρε και τη χαρά.
Δε θέλω είπα, φώναξα, δε μ’ άκουσε, χτυπήθηκα στα στήθια
Δεν έχω πια εικόνα και τυφλά ψάχνομαι μες στην δική μου την αλήθεια.
Δε θέλω είπα, στρίγγλισα, κραυγή μισή δε βγήκε.
Μονάχα κάτι σκίρτησε σαν τρέμουλο και μου είπε:
«Παράλογα τα άλογα τα λόγια του πολέμου
Κι αυτός ο κόσμος πώς παρέλυσε έτσι Θεέ μου!».
Ύστερα από τον καναπέ σηκώθηκα λιγάκι, κι είπα μια βόλτα πια να βγω να δω το φεγγαράκι.
Έτσι είναι όταν ντύνεσαι ο παρατηρητής
Πιο μασκαράς
δεν γίνεται λιγάκι να βαφτείς;
Νιώθεις πως συναισθάνεσαι, λες πως λυπάσαι. Πόσο;
Ιδέα αυτού του τέρατος θαρρώ δεν έχεις τόσο.
Αχ και πώς θα ταν άραγε λιγάκι να αγαπάς;
Ουκρανία 2022 (6η ημέρα)
Δήμητρα Σκανδάλη
🎨Π. Πικάσο, «Γυναίκα που δακρύζει» 1937

Μάτια σύνορα :

Μάτια σύνορα :
Πώς κάνεις τόπο του ουρανού
σύρματα ματωμένα
κόρες που σε γεννήσανε
με χέρια απλωμένα
Βάλε αγγέλους στις καρδιές
φτερά που δεν πατάνε
μάτια που δεν δακρύζουνε
ψυχές που καρτεράνε
Δώσε στο χέρι του χρυσού
σίδερο να κρατήσει
μαύρα μαντήλια που κεντά
στο χώμα να τ’αφήσει
Κερί ‘σαι και μην το ξεχνάς
μια προσευχή που ανάβει
στου μελισσιού το γυρισμό
σε λουλουδιού αγκάλη.
Νίκος Κουβίδης
🎨 George Frederic Watts 1886, τίτλος έργου : «Ελπίδα»

ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ «ΣΕΙΣΤΡΟ»

ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ «ΣΕΙΣΤΡΟ»
Με αφορμή την ημέρα Ποίησης, το «Σείστρο» φιλοξενήθηκε σήμερα στο Μουσείο Μαστίχας σε μια εξαιρετική ποιητική συνάντηση με θέμα τη Θάλασσα, την τόσο συνυφασμένη με τη ζωή του νησιού μας.
Μια ελπιδοφόρα όμορφη νότα, που δημιούργησε θετικά συναισθήματα μέσα στη μαυρίλα των ημερών που διανύουμε.
Τη ροή της εκδήλωσης επιμελήθηκε και παρουσίασε η Άννα Φιλίππου. Η εκδήλωση ξεκίνησε με αναφορά στο πλούσιο λεξιλόγιο επιθέτων που χρησιμοποίησε για τη θάλασσα, τον «πόντο» στην Οδύσσεια ο αρχαιότερος των ποιητών Όμηρος. Η αναφορά έγινε από τον Κώστα Ζαφείρη, ο οποίος ευχαρίστησε για την πολύτιμη συνδρομή της στην εύρεση των ομηρικών επιθέτων, την κ. Αθηνά Ζαχαρού Λουτράρη. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης απαγγέλθηκαν ποιήματα Ελλήνων και ξένων ποιητών και δημιουργίες των μελών του Σείστρου, της Χιώτικης Ομάδας Ποίησης, που μετρά ήδη οκτώ ποιητικές εκδόσεις. Σημαντική και η παρουσία του Γιάννη Βούλγαρη συνδετικού κρίκου της ομάδας και επιμελητή των εκδόσεων. Τη συνάντηση έκλεισε η Αργυρώ Ψώρα Θεοδωράτου, που τόσο παραστατικά μας ταξίδεψε με το ποίημα «Πούσι» του κατ΄ εξοχήν ποιητή της θάλασσας Νίκου Καββαδία. Από αυτό εμπνεύστηκε το δικό της αντίστοιχο ποίημα, αντιστρέφοντας τη νοσταλγία και το φόβο του ποιητή να βιώνεται στη στεριά από την αγαπημένη του.
Ακολούθησε κέρασμα από την «οικοδέσποινα» του Μουσείου κ. Ελένη Παϊδούση.
Ευχαριστούμε πολύ για την ψυχική ανάταση που μας χαρίσατε.
(ΣΕΙΣΤΡΟ «Συν-φωνία φίλων της ποίησης στη Χίο», εκδόσεις «αλφα πι»)

Φιλομήλα Μπόλια

ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Το λευκό του κύματος γήινος αντικατοπτρισμός
αντανακλά το ταξίδι της προέλευσης.
Το λευκό του κύματος ψιθυρίζει στο αυτί σου,
το δικό σου ήχο
αυτόν που θέλεις ν’ ακούσεις
απόκοσμη δική σου μουσική,
αυτή που σε συνόδευε στη ζωή.
Ίσως ξαναζήσεις τέτοιες στιγμές αν το ορίζεις
αν θεατής παρακολουθείς την αδιαφορία γύρω σου,
που σου θυμίζει διακριτικά
το ταξίδι της προέλευσης.
Στην πολυκύμαντη ζωή , αναζήτησες πολλά.
Εκείνα που σε γέμιζαν στο ταξίδι
νεκρούς σφυγμούς και ζωντανούς ήχους.
Βίωσες την ανεμοζάλη στην κοσμοχαλασιά
και το ανεμόδαρτο των αδικημένων
το ψαλίδισμα της ορμής των νέων .
Εμπειρίες μοναδικές που σε συνεπαίρνουν
επειδή ήθελες να ζεις τη στιγμή ως το μεδούλι.
Μπορεί τότε να συναντήσεις τις χαμένες ευκαιρίες,
την αναθάρρηση στο ξέσπασμα της νιότης.
Τη ζωή να σου γνέφει κάθε φορά στου κύκλου τα γυρίσματα.
Περιμένεις ανταπόδοση για ό,τι ταξίδεψες
εμπειρίες, γνώση, αναζήτηση,
το λευκό του κύματος.

Αχιλλέας Φιστουρής

«Η θάλασσα στην ποίηση» Συζήτηση για την ποίηση στο Μουσείο Μαστίχας Χίου

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21/3), το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) διοργανώνει, σε συνεργασία με την ομάδα «Σείστρο», την Κυριακή 20 Μαρτίου (ώρες 12:00-14:00), συζήτηση για την ποίηση στο Μουσείο Μαστίχας Χίου.

Με τη συμμετοχή των μελών της ομάδας «Σείστρο», μιας «συν-φωνίας ποιητών και φίλων της ποίησης» που δραστηριοποιείται στη Χίο, η συζήτηση θα εστιάσει στη θάλασσα ως πηγή έμπνευσης, μέσα από το έργο γνωστών και άγνωστων ποιητών, οι οποίοι, με θαυμασμό και δέος, λυρισμό κι ευαισθησία, νοσταλγία και πίκρα, υμνούν το υγρό στοιχείο που είναι συνυφασμένο με την ιστορία του νησιού της Χίου αλλά και της Ελλάδας.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Απαραίτητη η κράτηση θέσης.

Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Μουσείο, στο τηλέφωνο 22710 72212 (καθημερινά, εκτός Τρίτης, 10:00-18:00).

*Λόγω των ειδικών συνθηκών, και έχοντας ως προτεραιότητα τη δημόσια υγεία, η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα μέτρα.

Μουσείο Μαστίχας Χίου
Πυργί, Θέση Ράχη (Τεπέκι), 821 02 Χίος
Τ.: 22710 72212 | http://www.piop.gr

Μα­νώ­λης Ανα­γνω­στά­κης

Ο Μα­νώ­λης Ανα­γνω­στά­κης, γε­νή­θη­κε σαν σή­με­ρα 9 Μαρ­τί­ου 1925.
Είναι από τους ση­μα­ντι­κό­τε­ρους ποι­η­τές της με­τα­πο­λε­μι­κής γε­νιάς, αν και η πρώτη λο­γο­τε­χνι­κή εμ­φά­νι­σή του έγινε την πε­ρί­ο­δο της κα­το­χής, σε ηλι­κία 17 χρό­νων. Γεν­νή­θη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη από γο­νείς Κρη­τι­κούς. Μα­θη­τής, ακόμα, του Γυ­μνα­σί­ου, το 1942, εμ­φα­νί­στη­κε στο πε­ριο­δι­κό «Πει­ραϊ­κά Γράμ­μα­τα», που εξέ­δι­δαν ΕΑ­Μί­τες και άλλοι προ­ο­δευ­τι­κοί λο­γο­τέ­χνες του Πει­ραιά, και το 1944 στο ΕΠΟ­Νί­τι­κο φοι­τη­τι­κό πε­ριο­δι­κό «Ξε­κί­νη­μα», του οποί­ου ήταν αρ­χι­συ­ντά­κτης.
Μετά τη δη­μιουρ­γία της ΕΠΟΝ , εντά­χθη­κε στην Ορ­γά­νω­ση της Θεσ­σα­λο­νί­κης και στο ΚΚΕ, ενώ με τη διά­σπα­ση του ΚΚΕ, το 1968, εντά­χθη­κε στο ΚΚΕ «Εσω­τε­ρι­κού».
Για τη δράση του στο χώρο του πα­νε­πι­στη­μί­ου όπου σπού­δα­ζε Ια­τρι­κή συ­νε­λή­φθη το 1948, βα­σα­νί­στη­κε, κα­τα­δι­κά­στη­κε για πα­ρά­νο­μη δράση από έκτα­κτο στρα­το­δι­κείο σε θά­να­το και φυ­λα­κί­στη­κε στο Επτα­πύρ­γιο, έως το 1951 που δό­θη­κε αμνη­στία. Μετά την απο­φυ­λά­κι­σή του ερ­γά­στη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη σαν ακτι­νο­λό­γος.
Έγρα­ψε συ­νο­λι­κά 88 ποι­ή­μα­τα από το 1941 έως το 1971. Το 1979 κυ­κλο­φό­ρη­σε ο συ­γκε­ντρω­τι­κός τόμος των ποι­η­μά­των του και το 1983 κυ­κλο­φό­ρη­σε ιδιω­τι­κά η αυ­το­βιο­γρα­φία του, το Υ.Γ. Από εκεί­νη τη χρο­νο­λο­γία και έπει­τα σιώ­πη­σε ορι­στι­κά και δεν εμ­φα­νί­στη­κε ξανά.
Πα­ράλ­λη­λα με την ποί­η­σή του, που με­τα­φρά­στη­κε στα αγ­γλι­κά, γαλ­λι­κά, γερ­μα­νι­κά και ιτα­λι­κά, και με­λο­ποι­ή­θη­κε από συν­θέ­τες, όπως οι Μίκης Θε­ο­δω­ρά­κης, Θάνος Μι­κρού­τσι­κος, Αγ­γε­λι­κή Ιο­νά­του, Μι­χά­λης Γρη­γο­ρί­ου, Δη­μή­τρης Πα­πα­δη­μη­τρί­ου κ.ά., ασχο­λή­θη­κε και με τη με­λέ­τη και την κρι­τι­κή της λο­γο­τε­χνί­ας, συ­νερ­γα­ζό­με­νος με διά­φο­ρα πε­ριο­δι­κά (Επι­θε­ώ­ρη­ση Τέ­χνης) και με την εφη­με­ρί­δα «Αυγή».
Πέ­θα­νε στις 23/6/2005.
*
[Στο παιδί μου…]
Στο παιδί μου δεν άρε­σαν ποτέ τα πα­ρα­μύ­θια
Και του μι­λού­σα­νε για Δρά­κους και για το πιστό σκυλί
Για τα τα­ξί­δια της Πε­ντά­μορ­φης και για τον άγριο λύκο
Μα στο παιδί δεν άρε­σαν ποτέ τα πα­ρα­μύ­θια
Τώρα, τα βρά­δια, κά­θο­μαι και του μιλώ
Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκο­τά­δι σκο­τά­δι,
Του δεί­χνω με το χέρι τους κα­κούς, του μα­θαί­νω
Ονό­μα­τα σαν προ­σευ­χές, του τρα­γου­δώ τους νε­κρούς μας.
Α, φτά­νει πια! Πρέ­πει να λέμε την αλή­θεια στα παι­διά
Πηγή: Ατέχνως
*
Ο Μίκης Θεοδωράκης με τον Μανώλη Αναγνωστάκη, στο πατάρι του βιβλιοπωλείου του Αναγνωστάκη στη Θεσσαλονίκη το 1975.
(Αρχείο Γ. Ζεβελάκη)

ΜΕΡΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

ΜΕΡΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

Οι έμποροι των εθνών έχουν πάντα την έξωθεν καλή μαρτυρία,
καθώς δρέπουν τους καρπούς τους στα ολάνθιστα περιβόλια της νιότης
και χρωματίζουν το τοπίο κόκκινο, πάντα απρόσκλητοι ξεπροβάλλουν
στα μέρη που δεν ορίζουν.
Δήθεν να προσφέρουν υπηρεσία στους ξωμάχοι της γης ,
για να βελτιώσουν τις καλλιέργειες και ν’ αυξήσουν την παραγωγή.

Οι έμποροι των εθνών έχουν πάντα την έξωθεν καλή μαρτυρία,
καθώς αιματοκυλούν την ανθρωπότητα στον οργασμό της ανοιξιάτικης φύσης
καθώς όλα ιερουργούν μυστηριακά, καθώς κόβουν το νήμα της ζωή
στους νιόφερτους πριν χαρούν, καθώς συνθλίβουν την ανάσα
πριν γίνει κραυγή, καθώς οι δρόμοι της προσφυγιάς
ακολουθούν το πεπρωμένο, τότε με την προβιά του λύκου συντρέχουν.

Οι έμποροι των εθνών έχουν πάντα την έξωθεν καλή μαρτυρία,
καθώς σέρνουν το χορό στα πολεμοκάπηλα σχέδιά τους,
καθώς κόβουν και ράβουν την εθνική υπερηφάνεια των λαών
κατά πως τους βολεύει.

Οι έμποροι των εθνών έχουν πάντα την έξωθεν καλή μαρτυρία,
αισθάνονται απρόσκλητοι σωτήρες κρυμμένοι στα κοστούμια τους,
καθώς διαφεντεύουν το αβέβαιο μέλλον.

Υποκριτικό χαμόγελο δήθεν συμπόνιας στις ρημαγμένες πληγές.
Οι έμποροι των εθνών έχουν πάντα την έξωθεν καλή μαρτυρία,
σε ξαναθυμούνται με χέρι φιλίας με ελαφρό χτύπημα στην πλάτη
για να ξεριζώσουν και το τελευταίο άνθος ζωής.

Αχιλλέας Φιστουρής
Πίνακας ζωγραφικής: «Το παιδί και το περιστέρι» Pablo Picasso
Δημοσιευμένο στο περιοδικό ΣΕΙΣΤΡΟ Άνοιξη 2020