Ο χρόνος

Ο χρόνος

Υπάρχει κι ο χρόνος.
Το μωρό που γαντζώνεται απ’ τα μαλλιά της μάνας του.
Το μικρό παιδί με το πονηρό χαμόγελο,
σαν τον συμμαθητή που σε πείραζε στο σχολείο.
Ο έφηβος που ξενυχτά κάτω από τα σκεπάσματα,
μιλώντας με τον πρώτο του έρωτα.
Η αυστηρή δασκάλα που σε μάλωσε ,
και το θυμάσαι αυτολεξεί.
Η πρώτη επιτυχία, που δεν την αναγνώρισες.
Η πρώτη αποτυχία, που θυμάσαι κάθε μέρα.
Ο ενήλικος εαυτός σου , που πασχίζει ώστε να αγωνιά διαρκώς.
Υπάρχει κι ο χρόνος.
Η φιλία αυτή από πάντα , που μένει για όσο κρατά το για πάντα.
Η αγάπη που έρχεται τελικά.
Το πρώτο αφεντικό, που ήδη ξέχασες το όνομα του.
Ο μοναχικός κύριος που παίζει ακορντεόν στο μετρό,
χαμογελώντας σου κάθε πρωί.
Ο συνταξιδιώτης που μοιραστήκατε μια ιστορία.
Η μάνα που ακόμα πρέπει να φροντίζει το παιδί της.
Ο ηλικιωμένος ένα κουβαράκι, που ξαναέγινε μωρό.
Αυτός είναι ο χρόνος.
Ανέμελος, ερωτευμένος, αεικίνητος,
αυστηρός και αυστηρά μη αναστρέψιμος.
Μην τον προσπεράσεις ,
την επόμενη φορά κοίτα τον κατάματα.

Αμπελιώτη Σεβαστή
Ζωγραφική :Mikalojus Konstantinas Ciurlionis

Advertisement