Ηλιακή Ανατολή
Αόρατο φως
επιστρέφεις
από τις ελλειπτικές γιγάντων δυνάμεων
τροχιές
ματαιωμένο κι ανυπεράσπιστο σε προσωπικά σκοτάδια
ακτίνες ανερχόμενες από μακρινούς ορίζοντες
άνευ ονόματος αποστολές
άνευ νοήματος και νου
άνευ συννέφων
καθαρός ουρανός στο μέτωπο
πόδια στη γη
κανείς δε σε είδε για καιρό
ερειπωμένο
χωρίς όνομα
στην άκρη κάποιου γαλαξία
στην άγνωστη πορεία αστέρα
ξεχασμένο καθώς μη ειδόμενο
μοίρα για πάντα διαγεγραμμένη σε επαναλαμβανόμενες κοσμικές δύσεις
από τη γη
ένα μικρό μάτι σε παρατηρεί
μια ελπίδα που ανανεώνεται
ταπεινοί οργανισμοί περιοδικών πεπραγμένων
φαινομένων
παράλληλων βίων δύναμη ελκτική
από τις μικρές μας κοινότητες χαιρετίζουμε τον ορατό αστέρα
πότε σε βλέπω πότε σε χάνω
φωτεινή προοπτική παλεύεις με τα έσω τέρατα
σαν ψαρόβαρκα στη μέση ενός μανιασμένου πελάγους
τι σημασία θα είχε το ορατό χωρίς το αόρατο;
ο κατανυκτικός νους χωρίς το χάος;
αγαπημένο μου σκοτάδι
του φωτός μου το πιο φωτεινό άκρο
στις αλεπάλληλες μάχες του κοσμικού
στα πεδία των κρυφών πτυχών
δίνεις – παίρνεις
σκοτάδια
απελπισίες
αγωνίες
σφίγγεις τα πόδια στη γη
λίγο πιο πολύ
λίγο πιο σταθερά
γυμνά
αλέθεις
δυναμώνεις
χώμα στο πέλμα
χώμα στο σώμα
θυμάρι
δεντρολίβανο
βασιλικός
γυναίκας ευχή σε νέα κυκλική τροχιά
-θυμάστε;
σας φέρνω μήνυμα από τους παλιούς θεούς
ολόλευκο
σα νίκη
σα χαμόγελο
σαν ελπίδα που δε χάνεται
σαν πίστη
έναν ήλιο ανατέλλοντα
καρφωμένο ανάμεσα στα μάτια να ζεσταίνει
έναν καθαρό ουρανό στην όραση να λαμποκοπά’
[1.1.22 _Μαριάννα Ταφ]
φωτογραφία ^Ουρανός
