2 χρόνια Σείστρο

2 χρόνια Σείστρο🎂✨

🌿Χρόνια πολλά
Το Σείστρο έχει γενέθλια
κι η ομάδα εορτάζει , μια δίχρονη πορεία,
Δυό εκδηλώσεις, τεύχη εφτά, σελίδα , παρουσία.
<< Χρόνια πολλά, δημιουργικά, με έμπνευση και υγεία και σε όλες του τις διαδρομές Καλή επιτυχία >>.
Τους μπουναμάδες έγραψα ,κι ή πίττα περιμένει
λόγω του κορωνοιού , είν αργοπορημένη.
Και όλα όσα ετοίμασα να πάνε στα χαμένα;
Μεγάλο κρίμα κι άδικο, να μείνουνε κρυμμένα.
Γι αυτό και αποφάσισα να σας τους αναγνώσω
και ως ενθύμιο χρονιάς , να σας τους παραδώσω.
Χωρίς σειρά, κι αλφάβητο, και να με συγχωρείτε
αν κάποιο λάθος έκανα μην με παρεξηγείτε .
Άλλους γνωρίζω πιο πολύ, μα όλους σας θαυμάζω
άλλοι μου μοιάζουν μακρινοί μα πάλι τους διαβάζω .
Εργατικός και πρόθυμος , όλα τα αναλαμβάνει
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Βούλγαρη τον Γιάννη.
Καλότυχο το << χαικού>> σ’ όλα τα βήματά του
Χρόνια πολλά στην Αργυρώ την Ψώρα – Θεοδωράτου.
Άνθρωπος αξιόλογος, τιμή για την ομάδα
με υγεία και με έμπνευση για τον Αντώνη Λάρδα.
Είναι πολυγραφότατη , πολυάσχολη παρότι
να έχει μια καλή χρονιά η Αργυρώ η Αξιώτη.
Καλή χρονιά αρμονική και με δημιουργία
στον Αχιλλέα Φιστουρή στην αποθαλασσία.
Μια γραμματεία άτυπη, με ευθύνη κάθε τύπου
υλοποιεί τα θέλω μας ή Άννα η Φιλίππου .
Τη γνώση του μοιράζει απλόχερα παντού
Ο Κώστας Αμπανούδης του φιλοτεχνικού.
Μια πένα εξαιρετική ,με άρωμα από φούλι
κι αστείρευτη πηγή ζωής η Σταματία Γεωργούλη
Με επτά βιβλία , γλώσσες τρεις, το θαυμασμό εγείρει
έμπνευση και καλή χρονιά στον Κώστα τον Ζαφείρη.
Νοήματα και έννοιες που αγγίζουν την ψυχή
Καλή χρονιά με υγεία Σούτου Αγγελική.
Η πρώτη του ποιητική κλέβει τις εντυπώσεις
να είναι καλοτάξιδη και με επανεκδόσεις,
Μελαχρινούδη Μιχαήλ στου Σείστρου την πορεία
συμβάλλεις και συνέβαλες .πάντα με επιτυχία.
Για προσφορά, για μουσική, και για λογοτεχνία
Μια φύση καλλιτεχνική είν η Κλειδά Μαρία .
Τις αγωνίες της ζωής σκηνοθετεί πλειστάκις
πολύχρονος , ο αυθεντικός Βασίλης Παχουνδάκης.
Κομψά ,λιτά κι απέριττα ,άνθος που ξεπροβάλλει
Δημιουργική κι ευθύβολη η Δήμητρα Σκανδάλη.
Ευαίσθητη και δοτική, εχθρός είναι του αδίκου
Να είναι καλά κι ότι ποθεί, η Μαρουκλιω Ζαννίκου.
Με ποίηση εκπληκτική, που μνήμες ανασύρει
Χρόνια πολλά και ευτυχή Μιχάλη Ανεζίρη.
Η παιδεία και το ήθος της, κι η διακριτή γραφή
πάντα επιτυχίες στην Καίτη την Σαρρή .
Ευαίσθητη, μαχητική, κι όλο με νέα πλάνα
Και με καλή επάνοδο στην Τσουχλη την Μαριάννα
Με το γλυκό της πρόσωπο η ποίηση συνάδει
Ζεστή και αξιόλογη η Μαρία η Θωμάδη
Στου Σείστρο το εγχείρημα , παρούσα θα δηλώσει
να έχει μια καλή χρονιά κι η Στεφανία Κοκκώση .
Σολνταουτ στο θεατρικό σε Ευρώπη διαπρέπει
Τσαρδάκας ο Τηλέμαχος τις δάφνες του να δρέπει.
Τον κύριο Ζησιμοπουλο δεν τον έχω γνωρίσει
μα γράφει εξαιρετικά, κι έτσι να συνεχίσει.
Το Άγγελος Ερατεινός ψευδώνυμο μου μοιάζει
ναναι καλά να στιχουργεί και να μας συνταράζει .
Με αυτές τις λιγοστές ευχές θα αποχαιρετήσω
Δείξτε μου επιείκεια μόνο θα σας ζητήσω .
Το είκοσι δυο έφτασε , και η ευχή είναι μία
να αλλάξει η κατάσταση, να φύγει η πανδημία.
Καλή χρονιά, δημιουργική και προπαντός υγεία
γιατί έτσι τα όνειρά γίνονται προσδοκία.

Μ.ΜΠΡΙΛΗ-ΚΑΛΟΥΤΑ
1-1-2022
Ζωγραφική :Αλέκος Φασιανός

Advertisement

Aσάφεια

Aσάφεια

Η μοίρα εκεί στις στάχτες της
αρρωστημένη μου φωνάζει
..Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει..
Ποτέ καλά δεν τάχα με τα χώματα
καi τέλος πάντων που ακριβώς με θέλει
πάνω ή κάτω από αυτά;
Με θέλει αργότερα σαν το λεμόνι κίτρινο
ή τώρα μπρατσωμένο δουλευτή
να κουβαλώ τα λάθη της;

{ Αντώνης Λάρδας }
| Illustration:
‘Illustration of the evening meal in paradise’ _ Gustav Dore ^1885 |

[Υπόμνηση]

[Υπόμνηση]

Τοποθετημένα ταιριαστά
σαν δίπλα στο κρεβάτι
μ’ ένα ποτήρι νερό στο κομοδίνο
σελιδοδείκτη στο βιβλίο
λαμπατέρ σβηστό
δυο παπούτσια δίπλα στον κάδο
όπως ονόματα σε μνήματα
τα φορούν οι επόμενοι
και πορεύονται.
…..
Το όνομά της
ίσα που ήξερε να διαβάζει συλλαβιστά
μαύρα κεφαλαία γράμματα στην κολώνα της αυλόπορτας
μόλις δυο μέρες πριν πήρε το ασθενοφόρο τη γιαγιά
γέρασαν τα μάτια του πατέρα της.
Την άφησαν σε μια γειτόνισσα και πήγαν στην κηδεία.
Ο πρώτος θάνατος ήταν η αναβολή μιας γιορτινής φορεσιάς
κι ένα αδιόρατο περίμενε
που παίρνει χρόνια.

Αξιώτη Αργυρώ , φθινόπωρο 2021
(Εικόνα :Basil watercolor, Joanna Szmerdt)

Ο χρόνος

Ο χρόνος

Υπάρχει κι ο χρόνος.
Το μωρό που γαντζώνεται απ’ τα μαλλιά της μάνας του.
Το μικρό παιδί με το πονηρό χαμόγελο,
σαν τον συμμαθητή που σε πείραζε στο σχολείο.
Ο έφηβος που ξενυχτά κάτω από τα σκεπάσματα,
μιλώντας με τον πρώτο του έρωτα.
Η αυστηρή δασκάλα που σε μάλωσε ,
και το θυμάσαι αυτολεξεί.
Η πρώτη επιτυχία, που δεν την αναγνώρισες.
Η πρώτη αποτυχία, που θυμάσαι κάθε μέρα.
Ο ενήλικος εαυτός σου , που πασχίζει ώστε να αγωνιά διαρκώς.
Υπάρχει κι ο χρόνος.
Η φιλία αυτή από πάντα , που μένει για όσο κρατά το για πάντα.
Η αγάπη που έρχεται τελικά.
Το πρώτο αφεντικό, που ήδη ξέχασες το όνομα του.
Ο μοναχικός κύριος που παίζει ακορντεόν στο μετρό,
χαμογελώντας σου κάθε πρωί.
Ο συνταξιδιώτης που μοιραστήκατε μια ιστορία.
Η μάνα που ακόμα πρέπει να φροντίζει το παιδί της.
Ο ηλικιωμένος ένα κουβαράκι, που ξαναέγινε μωρό.
Αυτός είναι ο χρόνος.
Ανέμελος, ερωτευμένος, αεικίνητος,
αυστηρός και αυστηρά μη αναστρέψιμος.
Μην τον προσπεράσεις ,
την επόμενη φορά κοίτα τον κατάματα.

Αμπελιώτη Σεβαστή
Ζωγραφική :Mikalojus Konstantinas Ciurlionis

Αν θα πεθάνω θάρθω να σε βρω
εκεί που ακίνητη κοιτάζεις τις μικρές λάμψεις των ψαριών.
Αν θάρθεις θα σε γνωρίσω
γιατί θα χαμηλώσουν οι ξαφνικές αστραπές στα μαλλιά μου.
Φρίντα Λιάππα, Λυρικός επίλογος της οδού Πατησίων, 1980
~ ~ ~
Κινείται ανάμεσα σε άγνωστα πρόσωπα
μιλά για όσα θέλει
όμορφη σαν ενδεχόμενο
φτάνει αίφνης ένα πλοίο το χαιρετά απ’ την προβλήτα
κοιτάζει ένα γύρω
πίνακες του Klimt σε αίθουσα με ξύλινο δάπεδο
στο βλέμμα της χρυσίζει μια συγκεκριμένη λεπτομέρεια
το χρώμα πάλλεται
ύστερα χορεύει
ή τη ζήτησαν σε χορό
αλλά ξεχάστηκε παρατηρώντας μια μουριά
φύλλα δίχρωμα καλή κι ανάποδη
μαλλιά μαζεμένα
αν είναι εγώ
αν είμαι αυτή
λίγο πριν ξημερωθούμε φεύγει.

Αργυρώ Αξιώτη
Ζωγραφική :Woman, Gustav Klimt
Επιμέλεια : Αργυρώ Αξιώτη

Ασυν-πτωματική Σχέση

Ασυν-πτωματική Σχέση

Πέσαμε στο ερωτικό πηγάδι, χώρια.
Είχα βουτήξει να πιω, είχα γίνει μούσκεμα ως το κόκκαλο και επιτέλους είχα ανέβει κουρασμένα ως τα χείλια του έτοιμη να βγω, όταν τον είδα να πέφτει και να σκάει, με γδούπο και πιτσιλιές, στο νερό.
Στεναχωρήθηκα, η μοναξιά είναι κολλητική εκεί κάτω. Μούχλα.
Κρυφογλυκάθηκα, κιόλας, μιας εκδίκησης επίγειας, όπου το πηγάδι φταίει μόνο και μόνο γιατί υπόσχεται ξεδίψασμα και ζωή.
Δυστυχώς, η πτώση, αν δεν είναι σύν-πτωση, έχει ανθρώπινα συν-πτώματα σίγουρα.

Μαρουκλιώ Ζαννίκου
Zannikou Mari
(update)
Ζωγραφική : Egon Shiele, Εραστές

Οδοιπόροι

Οδοιπόροι

Ερχόμαστε από πολύ μακριά.
Φορούμε χιτώνια που άνθρωποι καλοί μας δώσανε στο δρόμο.
Δεν τραγουδάμε, δεν ονειρευόμαστε, δεν κοιτάζουμε πίσω·
περπατούμε.

Τα βράδια στην περίμετρο της πόλης
ενθ’ αμαυρούται και σιγά η ζωή,
πάνω στα χέρια μας περνούμε γυμνό
μιας φρίκης σταθερής το σώμα
που τ’ αντέχουμε μόνο εμείς.

Με αριθμούς διαλύουμε τη μαγεία της νιότης
του έρωτα τη μαγεία.
Μες στο σκληρό μυαλό μας σηκώνουμε
το είδωλο τού κόσμου αληθινό.

Φως πραγμάτων περιρρέει τη ζωή μας που αποσύρθηκε
όταν η αρετή σκοτώθηκε κι απ’ το καλό κι απ’ το κακό.

Πάνος Θασίτης ,1950
Ζωγραφική :»Η έξοδος», Νίκος Χιωτίνης, 2021.

Ένα τρύπιο φεγγάρι

Ένα τρύπιο φεγγάρι
στο σκοτεινό ουρανό
χαμογελά,
η θάλασσα ντύθηκε
με τον μαύρο χιτώνα
της μοναξιάς,
σιωπή,
ο έρωτας ορμά σαν καβαλάρης
στους λευκούς κόρφους
των κοριτσιών,
η αθωότητα
σβήνει στο βλέμμα
αφήνει το λευκό μανδύα της σε ξέστρωτα σεντόνια
και χάνεται στον ορίζοντα.

~ Ειρήνη Χαρέα ~
(Απο το οπισθόφυλλο του βιβλίου της «Το τρύπιο φεγγάρι», εκδόσεις Δωδώνη)
Ζωγραφική : Leon Spilliaert, Φαύνος στο φεγγαρόφωτο, 1900

Στο παρκέ

Στο παρκέ

Στο παρκέ σε μια γωνιά
στοίβα εφημερίδες παλιά κόμικ γυαλιστερά περιοδικά προγράμματα παραστάσεων
καρτ ποστάλ
ραβασάκια
μπροσούρες
αφίσες στραβοτυλιγμένες
υλικό για το ψαλίδι μου

Ίσως στο επόμενο κολάζ καταφέρω να φτιάξω ένα σώμα για μένα.

Αργυρώ Αξιώτη
Το ποίημα απέσπασε το 1ο βραβείο στην κατηγορία της ποίησης, στον Α’ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Φεμινιστικής και Κουήρ Λογοτεχνίας
Ζωγραφική : Egon Schiele

Ρωτάς αν θυμάμαι τα λιμάνια.
Τι σημασία έχει τώρα πια.
Εκεί ήταν που αφήσαμε το άρωμα της νιότης.
Εκεί πήραν απάντηση της φαντασίας απορίες.
Εκεί μεστώσαν τα κλαδιά μας σ’ άλλο αγέρα.
Οι ντόκοι μας κοιτάζαν εχθρικά. Του βρώμικου νερού η αλμύρα μας πιτσίλιζε.
Εκεί έπεσε η μνήμη μου και πνίγηκε.
Όχι δεν τα θυμάμαι τα λιμάνια.

Αντώνης Λάρδας, απο τη συλλογή «Ρανίδες Χρόνου»
Ζωγραφική :Αντώνης Βουμβάκης, Ιστιοφόρα στο λιμάνι