Εξάρτηση (σαν πανοπλία)

Εξάρτηση (σαν πανοπλία)

Ο καθένας με τα ναρκωτικά του.
Άλλος το φαγητό,
άλλος τα νύχια του,
άλλος το γκόμενο του.
Για να έχεις μια μαμά να σε αγκαλιάζει,
μια πιπίλα να ηρεμείς,
ένα στήθος να βυζαίνεις.
Ένα μωρό αποστεωμένο, παγωμένο, με αναφιλητά,
που ονειρεύεται κουβερτούλες, γάλα εβαπορέ και δάκτυλα πιπιλημένα.
Που θέλει την δόση του,
μιας και δεν είχε μάνα να του δώσει.
Και βρίσκει τη μανούλα του μεσ’ την αυτοκαταστροφή του,
μιας και ποτέ δεν ένιωσε να ζει,
μα διαισθάνθηκε τον μέλλοντα θάνατό του.
Και δε μπορεί μονάχο του,
μιας και μονάχο του ψαχούλεψε κάθε παρηγοριά του σε στερημένα πρόσωπα,
μα δε συνήθισε ακόμα τόσα μονόδρομα στερητικά.

{ Μαρουκλιώ Ζαννίκου }
| photography: Ren Hang _photographer & poet:1987-2017 |

Advertisement