Πλανεύτρα μέρα του Φλεβάρη

Πλανεύτρα μέρα του Φλεβάρη

Λες και δε μοσχομύρισαν φέτος τα μανταρίνια.
Λες και δεν άνθισαν οι αμυγδαλιές μας.
Λες και έγιναν αγκάθια οι μωβ ανεμώνες.
Λες και βρυχώνται αντί να τραγουδούν οι αέρηδες.
Μόνο φόβος, αγωνία και χειμώνας.
Κι ύστερα,
ήρθε έτσι απλά,
μια πλανεύτρα μέρα του Φλεβάρη,
φωτεινή, γαλήνια και ζεστή
και παραγκώνισε την αίσθηση του χειμώνα.
Ξύπνησε τις αισθήσεις
και υποχρέωσε το φόβο να κρυφτεί,
την αγωνία να ξενιτευτεί
και την ελπίδα για την παλιά μας ζωή να ξεμυτίσει.
Κι έτσι, τα μανταρίνια μοσχομύρισαν,
οι αμυγδαλιές μας άνθισαν,
οι μωβ ανεμώνες έγιναν απαλό μπουκέτο
και οι αέρηδες τραγούδησαν και πάλι.

---

Η γεωγραφία μας

Ήμουν πάντα ανεπίδεκτη μαθήσεως στη γεωγραφία.
Μέχρι που ήρθες εσύ.
Μαζί,
ταξιδέψαμε από το Βόρειο ως το Νότιο πόλο των συναισθημάτων μας,
είδαμε τον ισημερινό της γης μας
και βαφτίσαμε τους ωκεανούς των ονείρων μας.
Έπειτα, ζωγραφίσαμε σημαίες πολλές,
σχεδιάζοντας να φτάσουμε κάποτε στις χώρες τους.
Κι όταν σιγουρεύτηκες πως αγάπησα τη γεωγραφία μας,
μου έμαθες τους ποταμούς της αισιοδοξίας
και τις λίμνες της προσδοκίας,
που δεν ήξερα.
Μου έδειξες τα βουνά των στόχων,
που ποτέ δεν ατένισα
και μου εξήγησες τα σύνορα της διαφορετικότητας,
που πάντα με μπέρδευαν στους ανθρώπους.
Κι έτσι, έγινα και ‘γω με τον καιρό
αριστούχα σε μια γεωγραφία,
τη γεωγραφία μας.

{ Καίτη Σαρρή }

^painting:
Lilies _Walter Crane *1893

Advertisement