Απορία

Απορία

Θύμωσε πάλι το φεγγάρι.
Μιά νύχτα αν τ΄ αφήσω μοναχό
απαγορεύει στα φιλιά του να μ΄ αγγίξουν
κρύβει στην πλάτη του την έμπνευση
χώνει στις τσέπες του τους στίχους
και μου πετάει κάτι αχτίνες βλοσυρές.
Ιδιαίτερα όταν χρειάζομαι το φως του
κρυφά για να ανασύρω θησαυρούς
απ’ το πηγάδι με το αίμα της αλήθειας.
Μ΄ αφήνει άοπλο να τριγυρνώ
μαύρα μεσάνυχτα σε σκοτεινό δωμάτιο
κάτω από ραψωδίες θλιβερές
που κρέμονται σαν νυχτερίδες στο ταβάνι
να απορώ αβοήθητος
για ποιά ζωή ποιό θάνατο
θα πρέπει να υψώσω τρόπαιο
να έρχονται συνάνθρωποι να καταθέτουν στέφανους
να απαγγέλουν επιγράμματα σοφά
γραμμένα απ’ τους σεισμούς της ιστορίας.

{ Αντώνης Λάρδας }
*painting:
The Sleeping Gypsy _Henri Rousseau ^1897

Advertisement

Σινιάλα

Σινιάλα

Σε κορμί που ερειπώνει
θυμάται ο νους
βιορέτες
αμυγδαλιές ν’ ανθούν
λαλάδες
ανεμώνες
σπαρτά βουνοχώραφου
μαγεύεται
με ποιητών σινιάλα επίμονα
*
Με Αρχαία Σημάδια ~
Ζωφόρου γλυπτά
ιππείς μεγαλόπρεποι
σταματημένοι
*
Πηλός γήινος
τις Ταναγραίες κόρες
αθανατίζει
*
Στον χρόνο στέκουν
ρωμαϊκές αψίδες
ματαιόδοξες
*
Επιθυμίες
Ο Ηρακλής μάχεται
Ύδρα Λερναία
*
Ναοί ερείπια
κάτω απ’ τον ουρανό
θεοί κοιμούνται
*
Των θεών όρη
κοιλάδες βασιλέων
νεκρών κοιλάδες
*
Τυφλός Όμηρος
με άλλων αισθήσεων
είδε τα μάτια
*
Στη φαντασία
φωτισμένο το κάστρο
με τους μύθους του
*
Σιωπηλές κόρες
λαξεμένα τα μάτια
χωρίς ίριδες
*
Γίνεται φράγμα
στ’ Αχέροντα ποτάμι
φυγή πορθμέα

{ Άγγελος Ερατεινός }
^Choreography:
Jin Wook Lee
^Cover\Composer:
Sand _Nathan Lanier

Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος

Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος

(*O δρόμος που δεν πήρα)

Μπροστά μου, ο δρόμος χώριζε στα δύο μέσα σ’ ένα κίτρινο του φθινοπώρου δάσος.
Με θλίψη, που δεν μπόραγα να ταξιδέψω και στους δυο
Και να είμαι Ένας ταξιδευτής, στάθηκα για πολύ
Και κοίταζα τον έναν, ώσαμε εκεί που έφτανε η ματιά μου,
Μέχρι που, στρίβοντας, χανόταν στη βλάστηση τη χαμηλή.
Ύστερα πήρα τον άλλον, ως εξ ίσου καλό
Και, ίσως, επειδή είχε κάτι που μου ζητούσε :
Είχε χόρτα στο διάβα του που χρειάζονταν να πατηθούν,
Αν και, ως προς αυτό το σημείο, εκείνοι που είχαν περάσει από εδώ,
Στην πραγματικότητα, τα είχαν πατήσει σχεδόν το ίδιο με τον άλλον.
Λοιπόν, εκείνο το πρωινό και οι δυο δρόμοι στέκονταν μπροστά μου ίσοι,
Με φύλλα κίτρινα, που πόδι δεν τα είχε ακόμα τσαλακώσει.
Ω ! Κράτησα τον πρώτο για μιαν άλλη φορά !
Όμως, γνωρίζοντας πώς το ένα μονοπάτι πάντα οδηγεί σε κάποιο άλλο,
Μέσα μου, αμφέβαλα αν, πράγματι, θα γύριζα ποτέ πίσω ξανά.
Θα το λέω αυτό μ’ έναν καημό κρυφό,
Κάπου, πολλά-πολλά χρόνια ύστερα από τούτη τη στιγμή :
Ένα πρωινό, δυο δρόμοι χώριζαν μέσα σε κάποιο δάσος, κι εγώ–
Εγώ πήρα εκείνον τον λιγότερο ταξιδεμένο.
Κι αυτό έχει κάνει όλη τη διαφορά.

_Ρόμπερτ Φροστ
{ μετάφραση: Γιώργος Μαυρογιάννης }
*painting:
Fir Forest I _Gustav Klimt ^1901

Σκατοσάκουλα

Σκατοσάκουλα

Σκατοσάκουλα είμαστε οι άνθρωποι, αυτοκινούμενα σκατοσάκουλα.
Κι ας παρφουμαριζόμαστε διαρκώς να μοιάζουμε με λουλούδια, η βρώμα ξεγλιστρά να υπενθυμίσει τη βρωμιά μας.
Αφήνουμε αθόρυβα να αναδυθεί ο πραγματικός αέρας που
φουσκώνει τ΄ άντερα μας και μας κάνει τόσο να ντρεπόμαστε.
Η λεκάνη της τουαλέτας είναι ο πιο βολικός μας θρόνος.
Ένα κρυμμένο νάιλον μασούρι με κουραδάκια που πίνει καφέ, που συζητά, που περπατά και φιλιέται.
Αυτό είμαστε και αυτό που φέρουμε μας χαρακτηρίζει.
Κι ας θέλουμε να φαινόμαστε όμορφοι και λαχταριστοί, είμαστε μια δαγκωματιά από σκατά στα δόντια του θανάτου.
Μονάχα κάτι πρωινά που ξύπνησα δίπλα σε τέτοιο σκατοσάκουλο, όσο κι αν το οσμίστηκα, αυτή η μυρωδιά του δέρματος του μου γέμισε τα ρουθούνια με άχνη ζάχαρη
ζεστή και καραμέλα.
{ Μαρουκλιώ Ζαννίκου }
^painting:
Untitled _Mark Rothko *1950-2

Αναμνήσεις – Μπότζι

Αναμνήσεις

Με κυνηγούν οι αναμνήσεις να με φάνε.
Και να ‘ταν όλες συναρπαστικές
να πεις θα φύγω ευτυχισμένος.
Μα είναι σμάρι οι ασήμαντες που λες
πώς διάολο πρωταγωνίστησα μαζί τους.
*
Μπότζι
Μου λείπει ένα σταθερό
σημείο της πορείας.
Είναι ολοφάνερο αυτό το ξέρουν όλοι.
Με βλέπουν διαρκώς να περιφέρομαι
στο μέλλον στο παρόν στο παρελθόν
κρατώντας στο ένα χέρι φαντασιώσεις
και στο άλλο χέρι το χαλκά του πεπρωμένου.

{ 2 ολιγόστιχα _Αντώνης Λάρδας }
^painting:
«The Snake Charmer» _Henri Rousseau *1907

Άτιτλο

μια γειτόνισσα
δεν ήτανε στα καλά της
έλεγαν
έβγαινε στο μπαλκόνι
και πετούσε την περιουσία της
στα χωράφια πέριξ βρίσκαμε
κέρματα, χαρτονομίσματα, χιλιάρικα
προπολεμικά
τώρα μεγάλωσα
θα μαι πια στην ηλικία του γιου της
στα χέρια του ξεψύχησε
{ Μιχάλης Μελαχροινούδης }
^painting:
‘The blow to the Heart’_ Rene’ Magritte ~1952