Φεγγάρι ξένο
Φεγγάρι πάνω
γεμάτο λάμπει
Κάτω αφημένο
γέρνει σκουριάζει
πλέγμα των ρόλων
φλέγμα των λόγων
Τι να φωτίσει
τι να φυλάξει
[Άγγελος Ερατεινός]
*photo:
{ Astro Errante_Varo Remedios^1961 }

Φεγγάρι ξένο
Φεγγάρι πάνω
γεμάτο λάμπει
Κάτω αφημένο
γέρνει σκουριάζει
πλέγμα των ρόλων
φλέγμα των λόγων
Τι να φωτίσει
τι να φυλάξει
[Άγγελος Ερατεινός]
*photo:
{ Astro Errante_Varo Remedios^1961 }
Εαρινή ισημερία
Οι ελπίδες ακροβατούν στην κόψη
τα ερημικά σπίτια στο φόβο
οι πιο αδύναμοι κρίκοι στο δίλημμα
Φυλακές των ψυχών ανοικτές
ελεύθερος καβαλάρης ζωής
Άνοιξη κορώνα
πληρότητα φωτός
μια σου λάμψη γεννοβόλημα
κάλεσμα νιόφερτης συνεύρεσης
Και με το χρώμα των ματιών σου
ανθίζουν οι ουρανοί
Ο Αχιλλέας Φιστουρής δίδαξε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Ορίζει την ποίηση στη ζωή του ως τον μόνο ελεύθερο ορίζοντα, όπου οι άνθρωποι μπορούν να ταξιδεύουν, να ονειρεύονται και να ελπίζουν άφοβα.
Φωτογραφία: Taryn Elliott
εφημερία
η μανούλα ξημεροβραδιάζεται
ταμίας στο μάρκετ της γειτονιάς
-η μικρή από το μεσημέρι είναι στο σπίτι
ποιος θα την διαβάσει; –
ο πατέρας
αφήνει την κόρη σπρώχνοντάς της μαλακά στην είσοδο
σχεδόν σε στάση προσοχής
-καλή εβδομάδα κύριε διευθυντά-
λιώνει το ακουστικό στην αγωνία
μοναχογιό τον έχει κι εκείνη μόνη
αιχμάλωτη του μεροκάματου ωστόσο
-καταλαβαίνετε θέλω μα δεν μπορώ να ‘ρθω-
ζεστό φαγάκι στα κάγκελα
η πριγκίπισσα του γρήγορα στις φίλες να γυρίσει
τραβά τα χαλινάρια και φεύγει
-ο βασιλιάς της-
στην νεροποντή τη χτεσινή στην πόρτα μούσκεμα
με το αυτοσχέδιο αδιάβροχο
σαν την περιστέρα σκέπασε με τη φτερούγα τα μικρά
-παπάκια τσαλαβουτούν –
είναι μάνα και πατέρας μαζί
κατά σειρά μεγάλος μεσαίος μικρή
το βαπόρι ταξιδεύει δυο καπετάνιοι
-ένας στη θάλασσα μια στη στεριά-
μέχρι τη γωνία φτάνει πια
τέλειωσαν οι μέρες αγωνίας
βολίδα ο μικρός ταχύς κι εκείνος
-στο γραφείο πάω-
καγκελόπορτες λουκέτα ασφαλίζουν
το μάθημα αρχίζει
στάζουν μέλι τα πρωινά
-καλημέρα-
[Μιχάλης Μελαχροινούδης]
*photo:
{ «Kids Dancing»_Helen Levitt^1940 }
Η γλώσσα της σιωπής
Δημιουργώ παραστάσεις με λέξεις,
προτάσεις με λάμψεις αστέρων
σπίτια με άρωμα ανθρώπων
φως αστραπή του ουρανού
ζωή σε βράχο τραχύ
Μέχρι ν’ αντικατοπτρίσει ηλιαχτίδες η θάλασσα
ένα κύμα που ρυτιδώνει αφρό κι αλάτι
άκουσε ψιθύρους ατέρμονους βουβούς ανέσπερου έρωτα
μοναχικών στιγμών
νυχτερινή κατάληξη ιαμβικού μέτρου.
Μια απόκοσμη μουσική με διαπερνά κι εκστασιάζομαι
Άρκτος η τιμωρία του έρωτα.
Κασσιόπη θεϊκή σύγκρουση.
Ανδρομέδα εξιλαστήριο θύμα.
Περσέας από μηχανής θεός.
Καθένας το δικό του στίγμα στο αέναο.
Προσδοκίες αιωρούμενες σε λεπτή κλωστή
από τη γλώσσα της σιωπής,
ποικιλότροπα δοσμένες.
[Αχιλλέας Φιστουρής]
*photo:{ 2 jets from a pulsar^ Nasa’s Goddard Space Flight Center }
Στον δρόμο τους
Οι εποχές στον δρόμο τους
μοιράζουν χρώματα
φορούν τον κόσμο
τα πεπρωμένα.
[Άγγελος Ερατεινός]
*painting:
Oshun\Healer, Prosperity, River Of Love
^Yoruba people & tradition_Michael Richardson
Βιβλία και αγάπη μόνο!
ιστότοπος για τα βιβλία, τις τέχνες και τις ιδέες
Books, poems and travelling
ΒΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Βιβλία, ποιήματα, μεταφράσεις και άλλα
Άρθρα, δοκίμια, σκέψεις και παραληρήματα!
...εκεί που τα βιβλία πετάνε ελεύθερα...
Nikos Theodosiou
Η Σύρος Στο Πέρασμα Των Χρόνων... Παρελθόν Και Παρόν. Ιστορία, Θρησκεία, Πολιτισμός...
Ένα ιστολόγιο για τον πολιτισμό και την πολιτική
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
...όπου εκείνες οδηγούν
Χώρος Γνώσης & Πολιτισμού
Αν η τρέλα μπορούσε να σταθεροποιηθεί σε ένα δικό της όριο τότε αυτόματα θα έχανε τη μαγεία της. Κάπως έτσι δεν ξεκινάνε τα ταξίδια; Μέσα σε δόσεις τρέλας που σκιαγραφείται η μαγεία σε κάθε διαδρομή. Σε εκείνο το σακίδιο που κουβαλάμε στην πλάτη θα ήταν προτιμότερο αν το γεμίζαμε αναμνήσεις, όμορφες ιστορίες που κάτι έχουν να μας διδάξουν, όμορφες συγγραφικές εικόνες που θα μας δείχνουν στο τέλος το δικό μας μονοπάτι. Εκείνο που προτιμώ να μοιραστώ μαζί σας μέσα από τα δικά μου μάτια και που με τον τρόπο του θα έχει πάντοτε κάτι να μας πει...
Γράφω για όλα και για τίποτα...