Το περιστέρι

Το περιστέρι

Με την πρώτη ματιά το θυμήθηκε
Είναι το περιστέρι της ειρήνης
Με τρόμο το είχε δεί μικρός
σε μιά τεράστια αφίσα.
Αργότερα το σήκωσε κι ο ίδιος αψηλά
σκαρφαλωμένο σ’ ένα ξύλινο κοντάρι
σε μια πορεία ιαχών και συνθημάτων
για να φοβίζει τους πολέμους και να φεύγουν.
Τώρα γιατί πετά στο προσκεφάλι του
με τα φτερά του απλωμένα σαν δυό σύννεφα
βιγλάτορας παραμεθόριου ουρανού.
Λες να του κήρυξαν τον πόλεμο
τόσο νωρίς τα χρόνια…
[Αντώνης Λάρδας]
*photo: Agrarian Leader Zapata_
Diego Rivera^ 1931

Advertisement

Πυργοδέσποινα

Πυργοδέσποινα

Ο πύργος
η μεζονέτα της
η συλλογή των παιχνιδιών της
θέα ο κάμπος
οι ελιές
η καλλιεργημένη αλόη
φύλακας ο συναγερμός
παχύ σκυλί ο “Ρόνι”
στην άκρη του ορίζοντα
ο οίκος ευγηρίας.
[Άγγελος Ερατεινός]
*photo: The Soul’s Prison House_Evelyn de Morgan
{1880-1888^Pre-Raphaelite Brotherhood}

Ένα χαϊκού

Ένα χαϊκού
Πέταλο τύχης
Περασμένο στα κλειδιά
Τα ξεχασμένα.
[Α.Φ._Χίος]
*photo: Summer_Edmund Dulac^19th Cent.

Η μνήμη της ποίησης | τοβιβλίο.net

Η μνήμη της ποίησης. Γράφει ο Αχιλλέας Φιστουρής στο δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net

Πηγή: Η μνήμη της ποίησης | τοβιβλίο.net

μεγάλωνα τεθλασμένη

μεγάλωνα τεθλασμένη
έπρεπε να είμαι έξυπνη
έπρεπε να είμαι όμορφη
έπρεπε να είμαι αξιοπρεπής
έπρεπε να είμαι εργατική
έπρεπε να δίνω
έπρεπε να είμαι χρήσιμη
έπρεπε να προσπαθώ
έπρεπε να νιώθω σίγουρη
έπρεπε να σιωπώ
για όσα βράζανε
και μεγάλωνα
έπρεπε ωστόσο να διαδηλώνω
έπρεπε να διεκδικώ
έπρεπε να φταίω
δεν ήταν απαραίτητο να είμαι χαρούμενη
δεν ήταν συνετό να είμαι ξεκούραστη
δεν ήταν σώφρον να είμαι χαλαρή
δεν ήταν σωστό να είμαι αφηρημένη
δεν ήταν δυνατό να είμαι ζωντανή
κι ύστερα
λίγο πριν γίνω ισοηλεκτρική γραμμή άρχισα να μικραίνω
μέχρι που χώρεσα στο μαύρο
των ματιών σου
κι έχασα ό,τι είχα
-αλλά αυτό ήταν το λιγότερο-
έχασα ό,τι νόμιζα ό,τι είχα
κι ύστερα
άρχισα να μεγαλώνω πάλι
αλλά αυτή τη φορά
να γερνάω κιόλας.

[Αργυρώ Αξιώτη_Ιούνιος 2020]
*photo: Ronghui Chen_Freezing Land^2018