Το καλοκαίρι

Το καλοκαίρι ανήκει στα φρούτα του
φέτες καρπούζι
σε περιπτύξεις με τα μούτρα μας
εκεί που σκάει το κύμα
κι έπειτα
να πλένουμε τα χέρια στη θάλασσα
κάποιος είπε πως δε κάνει
να καταπίνουμε τα κουκούτσια
στα κεράσια που
τρώγαμε μαζί
-ένα εσύ, ένα εγώ –
πρώτα όμως τα φορούσαμε σκουλαρίκια
καμιά φορά ήτανε τρία μαζί
το ‘χαμε για γούρι
ο πατέρας διάλεγε τα πιο μικρά πεπόνια
να τα αδειάζει με το κουταλάκι του γλυκού
ήθελε
τις νεράμπουλες
τις ξινές
τις είχαμε για πυρομαχικά
στης γειτονιάς τον πόλεμο
-αγόρια, κορίτσια –
το φιλί σου μύριζε νεκταρίνι
εκείνα τα καλοκαιρινά πορτοκάλια
ποτέ δεν τα κατάλαβα
πάλι καλοκαιριάζω στην Αθήνα
θα βρω παρηγοριά στη λαϊκή
και στα ώριμα βερύκοκα~
[Αργυρώ Αξιώτη23\6\20] *photo: Καϊ’σια(βερίκοκα)
[καΐσι + -ιά < τουρκική kaysı < οθωμανικά τουρκικά قیصی ]