Δάκρυα
Τα θερινά πρωινά,
πρόσωπα και χέρια κουρασμένα
κεντούν με υπομονή και επιμονή
τα ρυτιδωμένα κορμιά της γης,
που στέκουν με καμάρι
πάνω απ’ τ’ ασπροχώματα.
Τα μάτια υγραίνουν.
Τα δάκρυα κυλούν.
Το χαμόγελο γεννιέται.
Μύρισε μαστίχα και γιορτή.
[Μαρία Θωμάδη]
*photo: Vincent Van Gogh
_Olive Trees in a Mountainous Landscape^1889
