Σε είδα!

Σε είδα!
σκυμμένο
στα μπλε τετράδιά σου
τα μισογραμμένα
μ’ ένα μολύβι στο χέρι
τα δάχτυλα σε τάση
σαμπώς έτοιμα
ν’ αγγίξουν δέρμα αγαπημένο
ή μήπως
ένα κομμάτι χαρτί
ή μήπως
κάποιο άνθος εύθραυστο
κάποιο κρύσταλλο παγωμένο
κάποια αιχμή επώδυνη
συνταιριάζεις γράμματα
δοκιμάζεις ήχους
με το νύχι σκαλίζεις
αρχαία λόγια
παύσεις
επιφωνήματα
σε καταδιώκουν σιωπές
σε κατακλύζουν φλυαρίες
κρατάς την ανάσα σου
σε άνω τελεία
κι εκείνη
η λέξη
επιμένει
να μην έρχεται
κοιτάζεις
το ποτηρί σου άδειο
διψάς
Λοιπόν φτωχέ μου ποιητή,
τι κλήρο προσμονής
τράβηξες πάλι;
σε ποιόν ιξό πιάστηκες;
τι περιμένεις;

Αργυρώ Αξιώτη

Advertisement