Ρούχα αφόρετα

Ρούχα αφόρετα
ανοίγω την ντουλάπα
τόσοι μήνες
τόσα ρούχα αφόρετα
περίμεναν την σειρά τους
που δεν ήρθε
ό,τι συνδυασμό κι αν είχαν σκαρφιστεί
τίποτα
το φύλλο ερμητικά κλειστό
κι αν από τη χαραμάδα ξέφευγε καμιά ακτίνα φωτός
κι αυτή χλωμή·
χάθηκαν κατά σειρά
μέρες και νύχτες δροσερές
πρωινά με ψύχρα ζεστά μεσημέρια
πάει η εποχή τους πέρασε τώρα
πώς θα ταιριάξουν; με ποιο σώμα;
καθετί έχει την αξία του αν χρησιμοποιείται
αν όχι, την χάνει, νόμος·
ακόμα κι όσα φορέθηκαν
στη μίζερη έκθεση
στο έξω με τον άλλον
στα μανταλάκια γρήγορα
βιαστικά στα κάγκελα
στον ήλιο να εκτεθούν
να φύγει το κακό
τη γιαγιά στο μπαλκονάκι δεν τη μέλλει
τινάζει το τραπεζομάντηλο να πέσουν τα ψίχουλα
και του χαμογελά.
Μιχάλης Μελαχροινούδης
*photo: Rene Magritte_Boudoir Philosophy
^1947

Advertisement