..περίμενε την αγάπη χρόνια, μέσα από άψυχα αντικείμενα και πεταμένες σακούλες στο πάτωμα, το σπίτι πάντα μύριζε λούστρο και φτηνό αποσμητικό χώρου, άσπριζε τα πεζούλια κάθε Κυριακή και έπλενε τα τζάμια με εφημερίδες και πανιά από παλιές φανέλες, περίμενε μιαν αγάπη που δεν ερχόταν ποτέ.
Στόλιζε δέντρο τα Χριστούγεννα και είχε πάντα σπιτικά κουλουράκια στο τραπέζι, έβαζε τα καλά κυριακάτικα της ρούχα, τα ίδια που της ετοίμαζε η γιαγιά της, τις Κυριακές πριν την εκκλησία, κι έτσι ντυμένη, περίμενε την αγάπη που δεν ερχόταν.
Μάζευε σπίτι κάθε λογής άνθρωπο, και να διαβάσουν μαζί ποίηση, κι ύστερα να βάλουν στο πικάπ Βαμβακάρη, Ξαρχάκο, Μπέλου, Pink Floyd, αλλά ακόμα κι έτσι, η αγάπη δεν ερχόταν .
Ένα πρωί απλά άνοιξε την πόρτα, όχι εκείνου του ίδιου σπιτιού, αλλά την πόρτα του νου, και τότε, ναι, πέρασε από μπροστά της σαν Μαγιάτικος αγέρας σαν κοκκινόμαυρο τριαντάφυλλο.
Τότε κατάλαβε, ήξερε, ότι αυτό είναι η αγάπη, που την επισκέφτηκε για να μείνει!
Βασίλης Παχουνδάκης~
*photo: Γιάννης Βούλγαρης_Θεσσαλονίκη
^Δέντρο στο Μπαρ
ΑΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ apothalassia.com 