Ρούχα αφόρετα

Ρούχα αφόρετα
ανοίγω την ντουλάπα
τόσοι μήνες
τόσα ρούχα αφόρετα
περίμεναν την σειρά τους
που δεν ήρθε
ό,τι συνδυασμό κι αν είχαν σκαρφιστεί
τίποτα
το φύλλο ερμητικά κλειστό
κι αν από τη χαραμάδα ξέφευγε καμιά ακτίνα φωτός
κι αυτή χλωμή·
χάθηκαν κατά σειρά
μέρες και νύχτες δροσερές
πρωινά με ψύχρα ζεστά μεσημέρια
πάει η εποχή τους πέρασε τώρα
πώς θα ταιριάξουν; με ποιο σώμα;
καθετί έχει την αξία του αν χρησιμοποιείται
αν όχι, την χάνει, νόμος·
ακόμα κι όσα φορέθηκαν
στη μίζερη έκθεση
στο έξω με τον άλλον
στα μανταλάκια γρήγορα
βιαστικά στα κάγκελα
στον ήλιο να εκτεθούν
να φύγει το κακό
τη γιαγιά στο μπαλκονάκι δεν τη μέλλει
τινάζει το τραπεζομάντηλο να πέσουν τα ψίχουλα
και του χαμογελά.
Μιχάλης Μελαχροινούδης
*photo: Rene Magritte_Boudoir Philosophy
^1947

Advertisement

Golden

Golden
Σφυρηλατήθηκα στα βουνά
Και στους λόφους με τα σπάρτα
που φεγγοβολούν
Έβαζα στο στόμα τα στάχυα και ξόρκιζα το κακό
Ο πατέρας μου οδηγητής
Κι η μάνα μου εργάτρια
Και εγώ έτρεχα μέσα στα χωράφια και γέμιζα τα γόνατά μου χώματα
Μέρες μέρες γινόταν αυστηρός
Κι εγώ θύμωνα και χτυπούσα τα χέρια στο τραπέζι
«Εγώ μπορώ» φώναζα κι έτρεχα στους δρόμους
Και την άλλη μέρα έδενα τις παλάμες σφιχτά
να μην πονάω
Μια μέρα με κοίταξε από το μπαλκόνι
«Τι έμαθες;» μου είπε
Έβαλα το δάχτυλο πάνω στο στήθος
«Είμαι η γυναίκα και ο άντρας Εγώ» του απάντησα
Και έβαλα την κούτα μου στ’ αμάξι
Τώρα ηλιοτρόπια ξεσηκώνονται από τη γη
Το χώμα σπρώχνει προς τα πάνω το καινούριο
Ξεχειλίζουν ήλιοι από τα μάτια του
Μεταμορφωμένος πηγαινοέρχεται στην κουζίνα
«Τι έμαθες;» του λέω
«Εγώ είμαι ο άντρας, εγώ είμαι και η γυναίκα»
απαντά’
Μαριάννα Τσούχλη5\2020 *photo: Νίκος ΛύτραςΧωράφι με στάχυα^1920

Σείστρο 2ο Τεύχος

Με το δεύτερο τεύχος του το Σείστρο, μια ομαδική προσπάθεια των φίλων της ποίησης στη Χίο, συνεχίζει το ταξίδι του.
Σείστρο τεύχος 2: το ποιητικό ταξίδι στη Χίο συνεχίζεται
Στο δεύτερο τεύχος, που ήδη κυκλοφορεί και διανέμεται δωρεάν την ποιητική τους συμβολή καταθέτουν:
Κώστας Αμπανούδης
Μιχάλης Ανεζίρης
Αργυρώ Αξιώτη
Σταματία Γεωργούλη
Άγγελος Ερατεινός
Κώστας Ζαφείρης
Μαρία Θωμάδη
Στεφανία Κοκκόση
Αντώνης Λάρδας
Μιχάλης Μελαχροινούδης
Μαρία Μπριλή – Καλουτά
Μαρουκλιώ Παντελόγλου (Μ.Ζ.-
Βασίλης Παχουνδάκης
Δήμητρα Σκανδάλη
Αγγελική Σούτου
Τηλέμαχος Τσαρδάκας
Μαριάννα Τσούχλη
Άννα Φιλίππου
Αχιλλέας Φιστουρής
Αργυρώ Ψώρα – Θεοδωράτου
Επιμέλεια: Γιάννης Βούλγαρης
Εκδοτική επιμέλεια – εκτύπωση: Εκδόσεις Άλφα Πι
Το Σείστρο διανέμεται από το Βιβλιοπωλείο Πάπυρος (Απλωταριάς 42) και τις εκδόσεις Άλφα Πι (Ροδοκανάκη 7).
Για επικοινωνία: seistroxios@gmail.com

Αλφάβητο

Αλφάβητο

Άνεμος
Βοριάς
Γινωμένος
Διαρκώς
Επιστρέφει
Ζωγραφίζει
Ήλιους
Θολούς
Ιουλιάτικους
Κάθεται
Λιμνάζοντας
Μουτρωμένος
Νάρκισσος
Ξαφνικά
Όρθιος
Παραδίδει
Σινιάλα
Τελικά
Υποκύπτει
Φαντάρος
Χαμένος
Ψεύτικα
Ωριμάζει.
[Κώστας Ζαφείρης]
*photo: Nan Goldin_First step on the Planet
^album: Eden & After

..περίμενε την αγάπη χρόνια

..περίμενε την αγάπη χρόνια, μέσα από άψυχα αντικείμενα και πεταμένες σακούλες στο πάτωμα, το σπίτι πάντα μύριζε λούστρο και φτηνό αποσμητικό χώρου, άσπριζε τα πεζούλια κάθε Κυριακή και έπλενε τα τζάμια με εφημερίδες και πανιά από παλιές φανέλες, περίμενε μιαν αγάπη που δεν ερχόταν ποτέ.
Στόλιζε δέντρο τα Χριστούγεννα και είχε πάντα σπιτικά κουλουράκια στο τραπέζι, έβαζε τα καλά κυριακάτικα της ρούχα, τα ίδια που της ετοίμαζε η γιαγιά της, τις Κυριακές πριν την εκκλησία, κι έτσι ντυμένη, περίμενε την αγάπη που δεν ερχόταν.
Μάζευε σπίτι κάθε λογής άνθρωπο, και να διαβάσουν μαζί ποίηση, κι ύστερα να βάλουν στο πικάπ Βαμβακάρη, Ξαρχάκο, Μπέλου, Pink Floyd, αλλά ακόμα κι έτσι, η αγάπη δεν ερχόταν .
Ένα πρωί απλά άνοιξε την πόρτα, όχι εκείνου του ίδιου σπιτιού, αλλά την πόρτα του νου, και τότε, ναι, πέρασε από μπροστά της σαν Μαγιάτικος αγέρας σαν κοκκινόμαυρο τριαντάφυλλο.
Τότε κατάλαβε, ήξερε, ότι αυτό είναι η αγάπη, που την επισκέφτηκε για να μείνει!
Βασίλης Παχουνδάκης~
*photo: Γιάννης Βούλγαρης_Θεσσαλονίκη
^Δέντρο στο Μπαρ

108

108
Ώρες πολλές τα λέμε με τη νύχτα
γύρω απ’ της εξομολόγησης την τάβλα καθισμένοι.
Τις μοναξιές μας αραδιάζουμε κι ακούμε
τα καρδιοχτύπια που αστράφτουν ξαφνικά
όταν αυτή θέλει να κοιμηθεί μέσα στα μπράτσα της
κι εγώ ξύπνιος να μείνω για ν΄ ακούσω
τι λεν τα όνειρα κρυφά πίσω από την πλάτη μου.
Ταξίδι συνωμοτικό σ΄ απόμερο δωμάτιο.
Αποκαλύψεις που δεν θα ‘πρεπε να λέμε.
Μα αν δεν έχεις από κάπου να πιαστείς
τσιμπολογάς τα μυστικά σου χωρίς τύψεις
σ΄ ένα παλιό σανίδι μ΄ όποιον να ‘ναι.
Αντώνης Λάρδας~
*photo: Τάκης Τλούπας_Γεώργιος μοναχός ο Σέρβος
^1969