Ελάχιστη Μνήμη

Η ελάχιστη μνήμη
Με δυό γραμμές τα ίχνη μιάς αναχώρησης
Βραδινή πτήση
Εφιάλτες στ’αεροδρόμια
Γεμάτα θλιβερά φώτα κι άγνωστα βλέμματα

Η ελάχιστη μνήμη
Ένα ζαρωμένο καθημερινό σημείωμα
Στο βάθος μιάς άδειας τσέπης

Η ελάχιστη μνήμη
Ένας υπαινιγμός ακατανόητος -ακόμα.

Πουλιά κι απογεύματα
Στα κάγκελα της νοσταλγίας.

Κώστας Ζαφείρης~

*photo: Wassily Kandinsky & Charlotte Rudolph
_photos & diagrams for article^1926

Advertisement

Με κατοικεί η θάλασσα ~

Με κατοικεί η θάλασσα
της κερασιάς το άνθισμα
του πρώτου κλάματος η βία
του πρωινού το σκίρτημα
το άνοιγμα μιας πόρτας βαριάς
το σημείο εκκίνησης μιας γραμμής τεθλασμένης

Με κατοικεί η θάλασσα
η άβυσσος η ίδια
τέρατα με τρία κεφάλια
αδηφάγα στόματα
υπόκωφα ουρλιαχτά
στοιβαγμένα κρανία

η πρώτη φορά που σ’αντίκρυσα
του ανείπωτου το άπειρο

Με κατοικεί η θάλασσα
το τέλος κι η αρχή
οι σταθμοί
οι παύσεις
ανακατεύονται με τα κύματα
αλλού τα μέλη μου
αλλού τα λόγια μου

Να αναπνέεις απ’ τη μύτη
Αν πιεις νερό να μην τρομάξεις
Αν κουραστείς να κολυμπάς σταμάτα
Να αφεθείς στην επιφάνεια
ξέρει καλά αυτή
και θα σε πάει.

Αξιώτη Αργυρώ

*photo: Patrick von Kalckreuth_The north sea
_1898-1970^

Έλα

Θα αγναντέψουμε τη θάλασσα
Και τις ιστορίες του Θεού
Τις ιστορίες από τον μεθοδικό παφλασμό των κυμάτων
Που σπάνε στη στεριά
Και τον ήλιο
Που δίνει φως στην ψυχή
Δώρο πολύτιμο η αναπνοή του έσω κόσμου
Ευλογημένος, όποιος μπορεί να αναπνέει τον μέσα του κόσμο
Και να βλέπει τη θάλασσα και τον ήλιο να τον αποτελούν
Είμαστε από γη κι ουρανό
Θεού πρώτα και μετά ανθρώπων.

Μαρία Κλειδά

Κι εγώ θα φέρω το άλφα~

Να τραγουδάς

με την κοιλιά
με τα λαγόνια
με τους μηρούς
με την πλάτη σου ολόκληρη

με τα μάτια
με τα δάχτυλα
με τα πέλματα
με όσον αέρα χωρά το στήθος σου

με τα σπλάχνα όλα
με τις φλέβες και τις αρτηρίες
με ο,τι κυλάει στο αίμα σου
με ο,τι λείπει από τις τρύπες σου

Να θυμάσαι

τα χείλη και τα δόντια
μονάχα σύμφωνα σφυρίζουν
κι έτσι, μάτια μου
φωνή δε βγάινει
τραγούδι δε φτιάνεται

Θα χρειαστούμε φωνήεντα
για να ζεστανουμε τα βλέμματα
να ακουστούν οι αμανέδες
να αγκαλιαστούν οι παρέες
να γραφτούνε συνθήματα
να σμίξουν και να λιώσουν οι ερωτευμένοι

Έλα
κι εγώ θα φέρω το άλφα

Αργυρώ Αξιώτη

*photo: Sandro Botticelli_Primavera
_detail^1477-78

ΑΝΑΣΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Προπέτασμα θλίψης δύσμοιρο
χαμένου φωτός,
κομήτες και διάττοντες σχίζουν τον αιθέρα.

Στις απόμερες γωνιές των δρόμων
ξεχύνονται τα ξωτικά ανυπόμονα,
καθώς τα δέντρα φυλλορροούν.

Τότε χαϊδεύουμε το είναι μας
με άρωμα λουλουδιών μεθυστικό,
καθώς αχνοφέγγουν οι ανατολές
με αντικατοπτρισμούς ονείρων.

Τότε το έναυσμα δίνεται.
Το ταξίδι της αναζήτησης ξεκινά.
Η χαρμολύπη ανταριάζει στο πρώτο φως,
στις πτυχές των κυμάτων

Αναπάντεχα το σκίρτημα της καρδιάς
που αναθαρρεί σε κοινούς τόπους,
θυμάται να ζήσει…

Αχιλλέας Φιστουρής

*photo: Peter Nottrott_Sail away^2017

Στην Μόνικα Ερτλ~

^του Αντώνη Λάρδα

Τέσσερα χρόνια παραμόνευαν τα χέρια σου
κρυφά στης τιμωρίας το λιοπύρι
Τέσσερα χρόνια παραμόνευε στην τρικυμία της καρδιάς
ο άγιος ήλιος της εκδίκησης
Τέσσερα χρόνια μες στα μάτια σου
ταξίδευε ο όρκος βουρκωμένος
Περνούσες τυλιγμένη την εσάρπα της οργής
στα βρώμικα σοκάκια της Λα Παζ
και σ’ ευλογούσαν οι φτωχοί πίσω απ’ τις πόρτες
Περνούσες τυλιγμένη την απόφαση
κάτω απο τη σκιά της Ιλιμάνι
και σου ‘δειχναν το δρόμο αετόπουλα
Τώρα σε νανουρίζουν τρέμοντας
μυριάδες φύλλα δόξας
Τώρα επίγραμμα αρχαίο ελληνικό
στη βάρκα που σε πάει στην αιωνιότητα
τη μάσκα της στολίζει
«Είσαι του θούριου η τελευταία συλλαβή
είσαι της πιστολιάς η τελευταία νότα
ο άγγελος ο τιμωρός
για το χαμό του αχ’αγγελου»

[*Η Μόνικα Έρτλ εκτέλεσε την 1η Απριλίου του 1971 τον
Βολιβιανό πρόξενο στο Αμβούργο. Ήταν ο συνταγματάρχης
της βολιβιανής χούντας που διέταξε τη δολοφονία
του τραυματισμένου αιχμάλωτου Τσε Γκεβάρα.]

*photo: Sebastião Salgado_Cemetery of the Town of Hualtla de Jiménez
_Mexico from Other Americas