ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΜΑΤΙΑ

ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΜΑΤΙΑ

Τι έγινε το σύννεφο;
Τι έγινε ο κεραυνός;
Τι έγινε ο κεραυνός;
Τι έγινε ο πόνος;

Και τώρα πας χωρίς φωνή.
Εδώ στην άκρη του καιρού.
Εδώ στην άκρη του καιρού
και πίσω σου ο πόνος.

Θλιμμένη ματιά
θλιμμένη φωνή
η ζωή μου πεθαίνει
κάθε πρωί.

Εσύ ήσουν από όνειρο
εσύ ήσουν από άνοιξη
κι απ’ της ελπίδας το θυμό
για που πηγαίνεις μόνος;

Σε περιμένει η θάλασσα
σε περιμένει όλη η γη
σε περιμένουν τα νερά
κι όλα τα περιστέρια.

Δωσ’ τους λοιπόν παρηγοριά.
Δωσ’ τους ξανά την άνοιξη.
Δωσ’ τους ξανά την άνοιξη.
Δωσ’ τους ξανά τ’ αστέρια.

Στην μνήμη του Δημήτρη Χριστοδούλου που έφυγε σαν σήμερα από τη ζωή.
«…ο πανευφυής Θεοδωράκης συνέλαβε και αναγνώρισε μέσα του μια ιστορική αλήθεια, πως για να πάει η ποίηση στον κόσμο πρέπει να ανέβει και τα φτερά της μουσικής..», λέει μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Χριστοδούλου.

Advertisement