ΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ ΣΟΥ

ΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ ΣΟΥ

Στο άνοιγμα των βλεφάρων σου ξεχύνονται στα πόδια μου γαλαξίες μακρινοί κι αγεφύρωτοι, άπληστοι ,για το ξανάνιωμα της χαμένης νιότης.

Κάποιο σχίσιμο μυστηριακό που καθηλώνει τ’ αστέρια ,κάποιο μήνυμα ζωής από τα δάκρυα της βροχής ,αναφαίνεται.

Κάποιοι διάτονες που λαμποκοπούν και διασχίζουν το σύμπαν, με ρυθμούς κι αέρινα φιλιά και με σπιθοβόλα αγκαλιάσματα ,τις απόμακρες ηδονές .

Κάποια σύννεφα γοργά που τρεμοπαίζουν στο κενό κι αφουγκράζονται κοντά τα μελλούμενα, απόκοσμες φωνές ερωτοκαλέσματος .

Στο άνοιγμα των βλεφάρων σου απρόσμενη έλξη γεννιέται,
ένας ακαθόριστος ήχος με παραφυλάει στην αγκαλιά σου .

Εσύ Ιέρεια των θαυμάτων ,θαλασσοπούλι της ξεστρατισμένης αγάπης,
έλα και γείρε στην ελαφρότητα των λευκών δειλινών του ορίζοντά μου .

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement

ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ

Άνοιξη της καρδιας μου ,

αφουγκράσου  πως βουίζουν

τα μανιασμένα κύματα.

Στον αφρό  τους, λικνιζεται  η περπατησιά σου

κι αυτά σβήνουν.

Δροσερές αρμύρες πλημμυρισμένες μανία

ταξιδεύουν τους ίσκιους των γλάρων,

σε μέρη  που κλείνουν  στα χέρια  φως.

Άνοιξη της καρδιας  μου ,

εκεί λαχταράς να λουστείς.

Το νερό  που αναδεύεις  έγινε ρηχό

κι αν ξεγυμνώθηκε  τη λήθη,

ζώστηκε  θάρρος και τόλμη

και άντεξε  τις στιγμές  που νέκρωσαν.

Άνοιξη της καρδιάς μου ,

για δες πως συρρικνώθηκαν  τα άλλα κύματα .

Επάνω στους αφρούς τους

η θάλασσα αλυκτά το ίδιο της το βουητό

και αποστερεί  το σώμα της

για άλλες απολαύσεις ανατρέποντας  την πλάση.

Άνοιξη της καρδιας μου ,

πόσο δυνατά συναισθήματα σου έβγαλε 

το φέρσιμο  της

κι αβίαστα , να το παρακολουθείς.

Αχιλλέας Φιστουρής