ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΨΥΧΗ

ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΨΥΧΗ

Έσκυψα στην ψυχή μου με μουντό ουρανό κι άρωμα

το απόβραδο στα σοκάκια της γειτονιάς

τη στιγμή που η βροχή  έγλειφε το πεζοδρόμιο,

σα νυχτερίδα  που λούστηκε στο ημίφως.

Τώρα ανοίγω το βήμα μου στην καθημερινότητα

περιδιαβαίνω τη θύμηση  στην άλλη διάσταση περνώ ,

τη διάσταση που αναθαρρεί.

Το υπέρτατο ον

που ακολουθεί την πορεία των γεγονότων

άηχο χωρίς παρισταμένους.

Μοναχικός καβαλάρης αμφιταλαντευόμενος  

στις γωνιές της νύχτας

και στην ηλιαχτίδα που χαράζει.

Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος

φτώχεια εγκατάλειψη ορφάνια,

αναγέννηση ψυχική ομορφιά.

Κι η ποίηση ακουμπά τον ουρανό

με γήινα πόδια

αμφιταλαντεύεται στη νύχτα που φεύγει

και στο χάραμα  που ορθώνεται.

Αναγαλλιάστε φωνές του ωραίου

χάνομαι ανάμεσα στη θύμηση  αποκομμένη

απ ΄τ ΄ χνάρια της λησμονιάς.

Έσκυψα στην ψυχή μου με μουντό ουρανό κι άρωμα.

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement