Η Θεατρική Ομάδα του Εκπολιτιστικού Σωματείου Καλλιμασιάς «Η ΠΡΟΟΔΟΣ», παρουσιάζει την αστυνομική κωμωδία «Το κιόσκι» του Α. Κόππελ, σε σκηνοθεσία Κοσμά Μανέ.
Οι παραστάσεις το Σάββατο 30 Νοεμβρίου και την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου στις 8.00 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο Καλλιμασιάς.



Δυο λόγια για το έργο:
Ο Έλλιοτ Νας είναι σεναριογράφος αστυνομικών τηλεοπτικών σειρών και πάντα προσπαθεί να «γράψει» το τέλειο έγκλημα. Βρίσκεται όμως σε πολύ δυσάρεστη θέση, όταν πρέπει να απαλλαγεί από τον εκβιαστή της γυναίκας του. Αποφασίζει τότε να σκηνοθετήσει ένα πραγματικό τέλειο έγκλημα και φτιάχνει το καλύτερό του σενάριο, εμπνευσμένος από το κιόσκι που του έχει χαρίσει η αγαπημένη του σύζυγος. Το πτώμα όμως, που καταφέρνει τελικά να εξαφανίσει μέσα από απίθανες κωμικές καταστάσεις, “ξανακάνει” αναπάντεχα την εμφάνιση του στο σαλόνι του σπιτιού του, το οποίο σύντομα θα γεμίσει με επιθεωρητές, εισαγγελείς και αστυνομικούς.

Advertisement

ΑΝΟΜΙΕΣ

ΑΝΟΜΙΕΣ

Έχω τη δική μου θεώρηση
των πραγμάτων έκνομα,
σε σφαίρες οριοθετούμενες
μη αποδεκτές από πολλούς.
Σ’ αυτές κοντοστέκομαι κι αναδιατάσσω
το alter ego μου.
Σ ‘ αυτές το αναδημιουργώ
χωρίς φραγμούς και κανόνες.
Σ’ αυτές το εναποθέτω
σε μια ελπίδα
ακαθόριστη, άμορφη,
αδιάλλακτη,
εγώ κι ο εαυτός.
Σ’ αυτές ξαναζώ.

Κάποιες στιγμές , θλιβερές,
χάνεται.
Κι αρχίζει τότε η περισυλλογή,
η άμετρη προσγείωση
στις υπαρκτές και αποδεκτές
σφαίρες
στην πικρή καθημερινότητα.

Και τότε αυτοαναιρούμαι.

Αχιλλέας Φιστουρής

ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΨΥΧΗ

ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΨΥΧΗ

Έσκυψα στην ψυχή μου με μουντό ουρανό κι άρωμα

το απόβραδο στα σοκάκια της γειτονιάς

τη στιγμή που η βροχή  έγλειφε το πεζοδρόμιο,

σα νυχτερίδα  που λούστηκε στο ημίφως.

Τώρα ανοίγω το βήμα μου στην καθημερινότητα

περιδιαβαίνω τη θύμηση  στην άλλη διάσταση περνώ ,

τη διάσταση που αναθαρρεί.

Το υπέρτατο ον

που ακολουθεί την πορεία των γεγονότων

άηχο χωρίς παρισταμένους.

Μοναχικός καβαλάρης αμφιταλαντευόμενος  

στις γωνιές της νύχτας

και στην ηλιαχτίδα που χαράζει.

Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος

φτώχεια εγκατάλειψη ορφάνια,

αναγέννηση ψυχική ομορφιά.

Κι η ποίηση ακουμπά τον ουρανό

με γήινα πόδια

αμφιταλαντεύεται στη νύχτα που φεύγει

και στο χάραμα  που ορθώνεται.

Αναγαλλιάστε φωνές του ωραίου

χάνομαι ανάμεσα στη θύμηση  αποκομμένη

απ ΄τ ΄ χνάρια της λησμονιάς.

Έσκυψα στην ψυχή μου με μουντό ουρανό κι άρωμα.

Αχιλλέας Φιστουρής