Ο ΣΧΙΝΟΣ ΤΗΣ ΧΙΟΥ

Της Χίου ο σχίνος, ανθός, βάλσαμο της ψυχής.

Δάκρυσε απ’ τον κορμό του, έστρωσε τα κάλλη του.

Μάζεψα το πολύτιμο δάκρυ, κράτησα και μέσα μου.

Άγγιγμα ψυχής κάτω απ’ το φεγγάρι κι αναπόληση.

Παιδικές μνήμες κι η μάνα στο κεφαλόσκαλο αγριεμένη.

Κρίμα το λούσιμο, κρίμα η αλλαξιά, πού εξαφανίστηκες.

Ποιος κόλλησε στα ρούχα σου μαστίχα

και ταξίδια μυρωμένα.

Αχιλλέας Φιστουρής