ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΣ

ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΣ

Κάπως  πάλι εντός μου

η μαστίχα  Χίου

δακρύζει απ΄ το γερτό κορμό

στο νοτισμένο χώμα  να απλωθεί,

περιμένοντας το βοριά να δροσίσει

στο  χάραμα του Αιγαίου.

Απ’ το  μονοπάτι  στην έξοδο του χωριού

που τα δέντρα  απλώνουν χέρια,

προσπερνώ  χωρίς διόδια  ανέμελα

τις προσδοκίες στην τσέπη μετρώντας

με τα πετράδια  μονολογώντας ,

για αναζητήσεις  σε τόπους  του θυμικού.

Ούτε διαβάτης  ούτε συνοδοιπόρος

ο εαυτός  σου σε αντικατοπτρισμό

σε παιχνιδίζει στο ξεγέλασμα  της ελπίδας

με συμπεριφορά που αναβλύζει  μαστίχα

κι ομορφαίνει το σήμερα.

Απ΄ το παράθυρο  ένα μουρμουρητό

ψιθύρους  ζοφερούς  αναπαράγει,

μέχρι  το συρτάρι του μυαλού  κιτρινισμένες

αναμνήσεις κι απόκοσμες μουσικές

ανασύρει  ευλαβικά.

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement