Ο ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

Ο ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

Συναντήθηκα ξανά,

μ’ αυτόν  που πάντα

αποζητούσα.

Δεν ήταν αυτός που διασχίζει μοναχικές θάλασσες,

κύματα χωρίς επιστροφή

ελπίδες χωρίς καταγωγή,

καταχνιά.

Καταχνιά απ’ αυτήν που έσπειρε ένα χέρι.

Κάποτε επώνυμο,

Κάποτε ονειροπόλο,

Κάποτε ολομέτωπο.

Δεν ήταν αυτός που κουβαλούσε θανατικό

στο σώμα και την ψυχή.

Αυτός που αναζητούσα.

Ελεύθερος να σχίζει τον αέρα.

Ελεύθερος  να στριφογυρίσει στα δέντρα.

Ελεύθερος να δημιουργεί.

Αυτός που μιλούσε μέσα μου

άηχος συνοδοιπόρος.

Έτσι λοιπόν απλόχερα, χωρίς ανταλλάγματα,

να χαράξει μέσα μου μια ηλιαχτίδα ανέσπερου φωτός

να ψιθυρίσει μέσα στ’ αυτί μου το αύριο.

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement