ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ
Εκεί στο βάθος του ορίζοντα,
φούσκωναν αναποφάστιστα κύματα
να προϋπαντήσουν το λυκόφως .
Και ψηλά , οι πρώτες αναλαμπές των άστρων,
έστρωναν τα νυφιάτικα στρωσίδια τους.
Οι στιγμές απλωμένες σε ξέπνεα αγκωμαχητά,
ακολουθούσαν της θάλασσας
την ασημόχρωμη φεγγαρόστρατα .
Αισθησιακά φιλιά τις συνόδευαν
στο φιλήδονο ταξίδι .
Εκεί στην κουρτίνα του ορίζοντα ,
στροβιλιζόταν οι ψίθυροι μιας αναπάντεχης βροχής.
Και στην άμμο , οι απόμακρες φωνές της νύχτας,
σιγοτραγουδούσαν αποχαιρετώντας την καρδιά τους.
Αχιλλέας Φιστουρής
