ΑΙΩΝΙΟ ΚΟΡΜΙ
Ο δρόμος ανθίζει στο πάτημά της.
Ο τοίχος το βλέμμα της αντικρίζει
κι ορθώνεται.
Λουλούδια ακροχύνονται
σε μυροβόλους κόλπους του κορμιού.
Η αύρα ανασηκώνει το μαντίλι της πνοής
στο λαιμό.
Στόμα μου γίνε κόλασή της.
Στα πέρατα του ορίζοντα
Της κουρτίνας της η σκιά.
Απρόσμενος οργασμός
της φύσης το τοπίο της.
Ουρανός,
αραχνοΰφαντο λευκό,
Κλίνη της αθωότητας.
Άστρα θα φεγγοβολούν
στην ένωσή μας.
Αχιλλέας Φιστουρής
