ΑΓΓΙΞΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ

ΑΓΓΙΞΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ

Άγγιξε τη στιγμή, κάτι ακαθόριστο μυστικοπαθές,

Βαραίνει το κορμί μου κι ένας ασυγκράτητος πόθος,

Ελλοχεύει στου ήλιου τα απλωμένα αλώνια.

Άγγιξε τη στιγμή ,θα αφεθούμε στο χαρούμενο φως,

Κάτω από τη μαγεμένη αντηλιά των ονείρων

Θα  ενώσουμε σφικτά ,ανάερα τα δάχτυλα μας.

Και θα ανοίγεται μπροστά μας η γιορτινή λιόστρατα,

Καθώς  στο βάθος μακριά θα διακρίνουμε σκιές,

Πως παιχνιδίζουν οι ευωδιές το λιόγερμα!

Αγαπημένη ,ανατριχιάζει το άνομο κορμί,

Ο πόθος καίει τα χείλη στη γιορτή των φιλιών

Κι η ευτυχία της στιγμής σταλάζει στα στήθη.

Η καρδιά μου γεμίζει ανέσπερο έρωτα

Σαν το μυστικό κρασί της ηδονής,

Των ψυχικών ευφοριών και παραισθήσεων.

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement