ΑΓΑΠΗ ΒΑΘΙΑ
Αγάπη βαθιά
Στο θρόισμα των φύλλων φτερουγίζει τ’ αγέρι
Ασημώνει η φεγγαρόπετρα πάνω από διάφανα νερά
Ταξιδεύουν οι χίμαιρες ίδιες πετώντας στον ορίζοντα.
Αγάπη βαθιά
Σε περιζώνει η καταχνιά μαζί με απόκοσμες μελωδίες.
Ο ήλιος κουράστηκε και κρέμεται στο κόκκινο απόβραδο.
Κάπου στο βάθος ένα σύννεφο. Τα πρώτα φωτεινά σημάδια.
Αγάπη βαθιά
Κοίτα η άσπρη ρότα ενός πλοίου. Απόμακρος κι η σκέψη θολή.
Αναπόλησε συνολικά το ταξίδι το απέραντο γαλάζιο.
Εκεί που η μνήμη ηρεμεί.
Αγάπη βαθιά.
Αγάπη βαθιά κι εσύ αδικοχαμένη στης αβύσσου τον πάτο.
Αγάπη ακόμα και σε ξένα ποτάμια ζεσταίνεις το μέσα.
Σ αυτά τα μέρη που φτάνει η σκέψη μου κολυμπώντας,
που παλεύει πάνω στα κύματα μέχρι να σε συναντήσει.
Αγάπη βαθιά
Έρχονται στιγμές που νιώθω τον εαυτό μου παρατημένο
Σε ράδα ξεχασμένη , νεκρή.
Κι όλα ηρεμούν ,καταλαγιάζουν μέσα μου όταν νυχτώνει.
Καθρεπτίζεται η ματιά μου πρώιμα χορτασμένη.
Αγάπη βαθιά
Αγαπώ ό,τι μου λείπει. Σε νιώθω απόμακρη
Η ψυχική οντότητα αντιμάχεται τα ξεχασμένα δειλινά.
Το σούρουπο δεν αργεί, ακούγεται στη στροφή κατεβαίνοντας.
Η φεγγαρόστρατα αυλακώνει το ταξίδι του πόθου του.
Αγάπη βαθιά
Επάνω αχνοφέγγουν τ΄ αστέρια σκορπώντας μύρια μηνύματα.
Η δύναμη της αγάπης μας , κάνει τα κύματα στην καταιγίδα,
Να σφυρίζουν λυτρωτικά πάνω στον πουπουλένιο αφρό τους.
Αχιλλέας Φιστουρής
