ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ
Νυχτώνει,
ορθός κι αμφιταλαντευόμενος
αιωρούμαι στο σύμπαν
αφημένος στο σκοτάδι.
Το «είναι» είχε ήδη ποντιστεί
σε άπατα νερά.
Τότε ένιωσα ότι διαμελίζω
την ατέλειωτη σκέψη
του υπερεγώ μου.
Κι αφήνω ανέπαφη
μονάχα μια λέξη ,
«συντροφικότητα».
Αχιλλέας Φιστουρής
