ΕΚΛΕΙΨΗ ΗΛΙΟΥ
Ποτέ δε γνωρίζεις που
ακριβώς ανατέλλει
ο ήλιος
Ανάμεσα απ’ τις σχισμές των βουνών
σπιθοβολώντας τις ακτίνες του
διαχέει ένα δικό του φως
Το δειλινό
ξαναγυρίζουν οι ηλιαχτίδες
φορτωμένες απ’ την υπερπροσπάθεια.
Αισθάνονται κι αυτές στην ύπαρξή τους
να τινάζονται οι καυτές φλέβες
Τα κύτταρά τους ξαναθυμούνται
το φλοίσβο των κυμάτων
το θρόισμα των δέντρων
Ο ήλιος διαγράφει τροχιές στο άπειρο
όπου υλικά κι αστρική σκόνη συζούν.
Ο άναρχος χρόνος τα καθηλώνει.
Το πριν και το μετά ερωτοτροπούν
μες στο αέναο κι ακίνητο τώρα
Μα σβήνουν κάποτε κι εκείνα.
Μαζεύεται πυκνό μαύρο τριγύρω τους
συνθλίβονται τα μέλη τους απ’ την πίεση
Κι ανεπάντεχα,
μια άφωτη νύχτα
εξαϋλώνονται
μ’ ένα βουβό κλάμα που ανατριχιάζει.
Αχιλλέας Φιστουρής
ΑΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ apothalassia.com 