ΟΥΡΑΝΟΣ
Κι αν ένα όνειρο γίνει
ουρανός από ασχήμιες
βροχή να με πνίξει.
προτιμώ τον έναστρο
κι ας με διαλύσει.
Η οντότητά μου τότε,
στον άνεμο ας διαμελιστεί.
Η ύπαρξη δε σβήνει.
Μόνο μολυβώνουν οριακά
το απέραντο γαλάζιο.
Επιβιώνουν μέχρι να αυτοκαταστραφούν
όπως οι ελπίδες που σβήνουν
στο απαύγασμα μιας χαραυγής.
Ταξιδιάρικα, ερμητικά χείλη,
συντροφιά με ανεκπλήρωτα όνειρα
κι η αντάρα από αναμονές
που ξεχάστηκαν στις καταιγίδες να εξαϋλωθούν
μέχρι να χαθούν.
Αχιλλέας Φιστουρής
