ΟΥΡΑΝΟΣ

ΟΥΡΑΝΟΣ

Κι αν ένα όνειρο γίνει

 ουρανός από ασχήμιες

βροχή να με πνίξει.

προτιμώ τον έναστρο

κι ας με διαλύσει.

Η οντότητά μου τότε,

στον άνεμο ας διαμελιστεί.

Η ύπαρξη  δε σβήνει.

Μόνο μολυβώνουν  οριακά

το απέραντο γαλάζιο.

Επιβιώνουν μέχρι να αυτοκαταστραφούν

όπως οι ελπίδες  που σβήνουν

στο απαύγασμα μιας χαραυγής.

Ταξιδιάρικα, ερμητικά χείλη,

συντροφιά  με ανεκπλήρωτα όνειρα

κι η αντάρα από αναμονές

που ξεχάστηκαν στις  καταιγίδες να εξαϋλωθούν

μέχρι να χαθούν.

Αχιλλέας Φιστουρής