Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

                                       Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

                             Έχε πάντα ανοιχτά τα μάτια της ψυχής

να γεμίζει το αέναο  σαν χρυσαλλίδα νύμφης.

Ανάμεσα  στις πτυχές του κορμιού σου , σαν αέρινο χάδι,

δέξου  να γεύονται  τα απόκρυφα μυστικά του,

που  διψούν  σε δύσβατα μονοπάτια  να πορευτούν.

Αναθάρρησε  τα κουρασμένα σου μάτια

σε  άλλους ατραπούς  αυτούς  τους ιερούς .

Τη θλίψη διαπέρασες , την αγωνία όλη την ένιωσες.

Σαλπάρισε  να βρεθείς  σε ξωτικά τέτοια μέρη ,

που πόλεμος πια δε ζει, ούτε θανατικό.

Δέσε  σε απάνεμα λιμάνια  να γνωρίσεις,

τις αχανείς πολιτείες  του ελέους τα απόκρυφα,

κι ας είναι γυμνή η ψυχή σου απλωμένη στον ήλιο,

κι ας συγκρατιέται από μέσα η πνιχτή αγανάκτησή  σου.

Γιατί πολύ στα εσώψυχά σου το ορέχτηκες

μες  στ’ αραχνοΰφαντα  πέπλα  να  στριφογυρίσεις.

Γιατί πολύ ορέχτηκες

τον ήχο μόνο του φλοίσβου ν’ αφουγκραστείς.

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement