Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Έχε πάντα ανοιχτά τα μάτια της ψυχής
να γεμίζει το αέναο σαν χρυσαλλίδα νύμφης.
Ανάμεσα στις πτυχές του κορμιού σου , σαν αέρινο χάδι,
δέξου να γεύονται τα απόκρυφα μυστικά του,
που διψούν σε δύσβατα μονοπάτια να πορευτούν.
Αναθάρρησε τα κουρασμένα σου μάτια
σε άλλους ατραπούς αυτούς τους ιερούς .
Τη θλίψη διαπέρασες , την αγωνία όλη την ένιωσες.
Σαλπάρισε να βρεθείς σε ξωτικά τέτοια μέρη ,
που πόλεμος πια δε ζει, ούτε θανατικό.
Δέσε σε απάνεμα λιμάνια να γνωρίσεις,
τις αχανείς πολιτείες του ελέους τα απόκρυφα,
κι ας είναι γυμνή η ψυχή σου απλωμένη στον ήλιο,
κι ας συγκρατιέται από μέσα η πνιχτή αγανάκτησή σου.
Γιατί πολύ στα εσώψυχά σου το ορέχτηκες
μες στ’ αραχνοΰφαντα πέπλα να στριφογυρίσεις.
Γιατί πολύ ορέχτηκες
τον ήχο μόνο του φλοίσβου ν’ αφουγκραστείς.
Αχιλλέας Φιστουρής
ΑΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ apothalassia.com 