Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΣΥΝΝΕΦΟΥ

Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΣΥΝΝΕΦΟΥ

Ο κήπος είναι άδειος ,

οι μαντρότοιχοι είναι γκρίζοι,

τα σύννεφα  τρέχουν από συνήθεια.

Σ’ αναζητώ…

Είναι μια θέα  απόμακρη, σκοτεινή

η θέα των ψυχών.

Το τρέξιμό  τους καθώς χάνονται

σαν φτερά  σε ευνοϊκό  φύσημα.

Κάποιος αφήνει  το σήμερα,

κάποιος  θα τον ακολουθήσει αύριο,

κάποιο αγόρι ξενιτεύεται,

κάποιο κορίτσι μεταναστεύει,

κάποιοι στον κόσμο εξωτερικεύουν τη σκέψη τους.

Σ’ αναζητώ…

Ο ήχος των σύννεφων δεν προδιαθέτει για κάτι.

Αν γινόταν να φτάσει στ’ αυτιά μου,

μπορεί  και να καταλάβαινα την έκφρασή τους

και να συνειδητοποιούσα .

Γιατί έχεις κοινά σημεία με τα σύννεφα.

Αδυνατώ να επικοινωνήσω.

Σ’ αναζητώ…

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement