ΤΟ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ

ΤΟ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ

Όταν νιώσεις  κατηφής

ταξίδεψε σ’  ένα ακρογιάλι.

Το σταθερό, ανοιχτό του άνοιγμα,

το πολύχρωμο βότσαλο , μα κυρίως

το φωτεινό του απαύγασμα, κάτασπρο.

Μπορεί  τότε να αναλογιστείς,

μπορεί και να βιώσεις

πως η θάλασσα αυτή, πράγματι

είναι του ήλιου καλωσόρισμα.

Κι’ όταν το περπατήσεις , την ασύμμετρή του μορφή

θα το νιώσεις , καταδεχτικό, λυτρωτικό.

Ανασκαλίζω απ’ τη μνήμη  μια ανατολή  καλοκαιριού

κι ένα λευκό ιστιοφόρο

με φουσκωμένα πανιά

να χαράσσει τη ρότα του,

με νεανικές φωνές  ν’ αντηχούν ,

διάχυτες , στον ορίζοντα,

κουβαλώντας  μυρωμένο αέρα νησιών.

Στην παραλία τη γνωστή μας,

ο φλοίσβος έγλειφε  στην άκρη τα βότσαλα,

μαύρα κι άσπρα , γυαλιστερά  διάφανα.

Όμως το ακρογιάλι  σταθερό ηλιόφωτο

και αναζωογονημένο.

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement