ΤΟ ΑΡΩΜΑ

ΤΟ ΑΡΩΜΑ

Πλησίασε διστακτικά,

ντρεπόταν την  ατονία του

ίσως και μια φυσική του έλλειψη,

αδύναμο  και νωχελικό,

με μια παιδικότητα  στο παραθύρι.

Ξεκίνησε  απ’  τον κήπο , διαδρόμους ,παρτέρια

αλάνες και κρυφές  γωνιές .

Ήτανε άρωμα  αναπάντεχο, με αιφνιδίασε.

Το καλωσόρισα.

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement