ΑΝΤΩΝΗ ΛΑΡΔΑ
«Συμπληγάδες Λέξεις»
ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΕΣ
Η ποίηση είναι ένα είδος γραφής που όταν το διαβάζεις πρέπει να αγγίζει τις μύχιες σκέψεις σου και να αισθάνεσαι και μια πνευματική ανάταση. Να είναι ένα περιβόλι, μέσα στο οποίο η βόλτα να είναι ευχάριστη, δροσερή και ωραία. Να καταφέρνει να σε σεργιανίζει με όμορφες λέξεις που δεν είναι μόνο εύηχες, αλλά να έχουν και νοήματα με αρχές και ιδέες πανανθρώπινα. Να μην παιδεύονται άδικα οι λέξεις αν δεν έχουν να πουν τίποτα, όπως έγραψε ένας Κύπριος ποιητής…
Όλα τα παραπάνω είναι, για μια φορά ακόμα, τα πλεονεκτήματα της καινούργιας ποιητικής συλλογής του Αντώνη Λάρδα με τίτλο «Συμπληγάδες λέξεις» (εκδόσεις Αιγέας) που έρχεται να συμπληρώσει την τριλογία του, καθώς προηγήθηκαν οι «Αναρραμοί» και οι «Κρύσταλλοι λήθης» το 2017.
Απολαυστική
Έτσι, μετά από μια σιωπή αρκετών χρόνων, λόγω δημοτικών υποχρεώσεων, ο Λάρδας επανέρχεται στην αγαπημένη ποίησή του, το πρώτο λιθαράκι της οποίας μπήκε το 1966 με τη συλλογή «Ορίζοντες μακρινοί». Μια ποίηση που, με το πέρασμα των χρόνων και την ωριμότητα που διακρίνει τον ποιητή, γίνεται ακόμα πιο γοητευτική και απολαυστική. Γιατί η ποίηση, εκτός των άλλων, είναι και γοητεία και απόλαυση για τον αναγνώστη.
Στις «Συμπληγάδες Λέξεις» ο Αντώνης Λάρδας εγκλωβίζει και αιχμαλωτίζει συναισθήματα, τρυφερότητα, αγωνιστικότητα, δικαιοσύνη. Ακτινοσκοπεί τη ζωή, την πρότερη και τη σημερινή, την καθημερινότητα, την πραγματικότητα που μας περιβάλει. Όλα αυτά που βιώνουμε και τα διαπιστώνουμε καθώς κυλούν τα χρόνια και μοιραία οδεύουμε προς το τέλος. Πικρές και δυσάρεστες στιγμές αλλά και διαπιστώσεις ανακατεμένες και με αντίστοιχες αγαλλίασης αλλά και απογοητεύσεις, έστω και αν η αισιοδοξία είναι ζητούμενο.
Ερωτικά και τρυφερά
Ο Λάρδας γράφει και ταιριάζει στίχους ερωτικά, τρυφερά, βελούδινα, νοσταλγικά αλλά και αγωνιστικά για τη ζωή και το δίκιο. Για τα όνειρα που έμειναν ανεκπλήρωτα, για νοσταλγικά ταξίδια μακρινά, για την προσπάθεια απόδρασης από τη μιζέρια, για το άγιο πάθος για την ελευθερία που σε πηγαίνει από θρίαμβο σε νίκη με πιο λαμπρό αυτόν της ταπεινότητας.
Ο έρωτας, η λευτεριά αλλά και το δίκιο και τα αδιέξοδα είναι οι άξονες πάνω στους οποίους στηρίζεται η ποίηση του Λάρδα. Αλλά και θλίψη και μελαγχολικά όνειρα και θύμησες… «Ονειρα που κουράστηκαν να περιμένουν τη δικαίωση». «Πηδούν δειλά ποντίκια οι ελπίδες απ’ το καράβι της ψυχής μου που παλεύει σ’ έναν ωκεανό από πληγές εξαγριωμένες και κύματα βουνά σκεπάζουνε την πλώρη». «Της εξουσίας ο υπόκοσμος τους πήρε στο λαιμό του (…) Τόσες σφυριές στ’ αμόνι της ζωής τους κι ακόμα δεν κατάφεραν να δούνε καθαρά ποιος τους γελά και ποιος τους κατεβάζει ξεροσφύρι»… «Ο αληθινός (Δράκος του παραμυθιού) φορούσε καμπαρντίνα και στεκότανε στην παρακάτω γωνιά και παρακολουθούσε ποιοι μπαινοβγαίναν μες στο σπίτι του να πάει να τους καρφώσει στην ασφάλεια να τον κεράσουν «μπράβο» και τσιγάρα σέρτικα. Τράκα τσιγάρα ήθελε και όχι παιδιά ο δράκος». «Ελυσε ο χρόνος τα σανδάλια του και τα ‘ βγαλε/ ξυπόλητος αχνοπατά μες τη ζωή μας. Αθόρυβα να μην τον πάρουμε χαμπάρι/ γυρνάει το μαγγάνι σιωπηλά/ ρίχνει άσπρη σκόνη στα μαλλιά μας/ διακριτικές ρυτίδες μας στολίζει». «Είχαν χορτάσει όνειρα αμέτρητα επαναστάσεων που δεν καρποφορήσαν»… «Στεγνώνουν τόσο γρήγορα τα όνειρα. Γίνονται σκόνη που την παίρνει ο αέρας (…) κι αυτά πεθαίνουν ξαφνικά μέσα στα χέρια σου, χωρίς ένα γλυκό καρπό να σου χαρίσουν»… «Εν τέλει χωρίς έναν θρίαμβο περάσανε τα χρόνια μας και φύγαν (…) εμείς ξωκείλαμε στα βράχια της φθοράς κι εκεί αι αυταπάτες μάς γεράσαν κι έμειναν μόνο δέρμα και οστά βρωμοκοπώντας σάπια λάθη»…
Ευχάριστη
Η «ομηρεία» μέσα στις «Συμπληγάδες Λέξεις» του Αντώνη Λάρδα μόνο πληκτική και ανιαρή δεν είναι. Είναι μια ευχάριστη περιήγηση σε 88 ποιήματα αριστοτεχνικά δομημένα μέσα στα οποία πιθανότατα εκφραζόμαστε κι εμείς ή αν θέλετε όλοι εκείνοι που δεν πήραν τη ζωή τους λάθος. Όλοι εκείνοι που ονειρεύτηκαν, έλπισαν, ερωτεύτηκαν, αγωνίστηκαν, απογοητεύθηκαν…
«Σ’ απόκρημνα νερά δεν ξαναβγαίνω πια. Τώρα ζυγιάζεται η ψυχή προσεκτικά και χαμηλώνει να κουρνιάσει στη φωλιά της».
Δ. Φ
Η ποιητική τριλογία του Αντώνη Λάρδα «Αναρραμοί», «Κρύσταλλοι Λήθης», «Συμπληγάδες λέξεις» με διάφορη θεματολογία, δείχνουν τον γεμάτο ψυχικό του κόσμο και τον περίτεχνο τρόπο γραφής. Με οδηγό, αυτό το ποιητικό ανθολόγιο εμπειριών και βιωμάτων, φτάνει σ’ εμάς ο εσωτερικός κόσμος του Αντώνη, οι πρώιμες ανησυχίες του και η ιδιαίτερη κοσμοθεωρία του για τα γήινα δρώμενα. Μέσα από την ποίηση του Αντώνη, μεταλαμπαδεύεται σε εμάς η προσωπική του φιλοσοφική θεώρηση για την ποίηση και κυρίως για τον πολιτισμό και τις τέχνες. Μ αυτόν τον τρόπο εκλαμβάνω κι εγώ τον ποιητικό οίστρο του. Γι αυτόν, η ενασχόληση με την ποίηση είναι μια χαραμάδα ηλιαχτίδας, που άνοιξε μέσα του και μπόρεσε να μας την μεταδώσει με τους μεγάλης βαρύτητας στίχους του. Είναι ένας στοχαστής συμβιβασμένος με την ζωή, δεχόμενος τις κακές αλλά και καλές στιγμές της. Κάνει μια προσπάθεια να μετουσιώσει σε μας, όσα υποβόσκουν στις δύσκολες στιγμές μας , μια ιεροτελεστία , που μας καλεί να γίνουμε κι εμείς κοινωνοί του τρόπου έμπνευσης κι εξωτερίκευσης των μύχιων σκέψεών του. Η ποίηση του προσδίδει μια τρυφερή αναπόληση, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη που θα τον κάνει να νιώσει μια οικειότητα . Ο Αντώνης Λάρδας και η Τριλογία του, μας ανοίγει δρόμους να επαναπροσδιορίσουμε την ποίηση από μια άλλη οπτική γωνία. Το κεντρικό θέμα που διαπερνά κάθε φορά τα ποιήματά του παρουσιάζεται με αξιοθαύμαστο τρόπο. Μας δίνει το αίσθημα μιας ψευδαίσθησης ενός κόσμου, όπου οι πράξεις , οι εικόνες και τα όντα βρίσκονται σε μια στενή και ανεξήγητη σχέση με το σύνολο του ψυχισμού μας. Μα, αυτή η ψευδαίσθηση δεν είναι εντέλει που εξιτάρει την φαντασία μας και μάς δίνει μια άλλη θεώρηση για τη ζωή;
Αχιλλέας Φιστουρής
ΑΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ apothalassia.com 