Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Γοργά κύλησε η Ζωή

με δεμένες σφικτά τις στιγμές

στην αγκαλιά του ονείρου,

σκορπίζοντας άδικες λύπες

κρατώντας τις άδολες χαρές.

Ταξίδεψε πάνω σε κύμα ,

πάνω σε γαλανό ορίζοντα,

στο χρώμα του ουράνιου τόξου.

Κι εκεί στη στροφή του δρόμου

τη συνάντησα καθώς γυρνούσε,

στητή , αέρινη προκλητική,

να με καλεί  ωμά απροκάλυπτα.

Να με δελεάζει

για τις χαμένες ευκαιρίες

και τις φρούδες ελπίδες  που έφυγαν

στης νιότης το ξέσπασμα.

Για τους ανεκπλήρωτους έρωτες

με πάθος στου κύκλου τα γυρίσματα.

Δε με πτόησε  συνέχισα,

να περπατώ ανάλαφρα,

κοιτάζοντας μέσα μου.

Γιατί απλά, είχα κάνει το χρέος μου

Την έζησα!

Ιανουάριος 2018

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement