Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Έρχονται στιγμές, που σκέφτομαι κι αναπολώ, λόγια εικόνες και θέλω να τα κοινοποιήσω με παραλήπτη τον άλλο μου εαυτό, εκμυστήρευση των ανασφαλειών μου, δίνω μάχη ανάμεσα σε λύπη και χαμόγελο να του μεταφέρω την τακτική της ημέρας και να, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, το δούλεψα καλά μέσα μου, θα του πω για τα σοκάκια που δεν διάβηκα, για κείνη την αύρα που δε χάιδεψε το μπαλκόνι του προσώπου μου, θα του ξομολογηθώ για τις προσδοκίες που φουσκώνουν, που μεστώνουν και λάμπουν στον ορίζοντά μου ,για τις απόκοσμες μουσικές στα πέρατα τούτου του κόσμου που ’ναι απλωμένες στις γειτονιές των αγγέλων και στροβιλίζονται αισθησιακά στα μάρμαρα, θα του αναφέρω πώς αναλογίζεται το μέσα μου κάθε φορά που αλλάζω τρόπο ζωής και ξαφνικά ένα κενό από την ώρα που ταξίδεψες για τον μακρινό προορισμό σου , ότι οι ανταύγειες της κουρτίνας του ορίζοντα πολλές φορές δείχνουν σαν υπαρκτές, θα του γράψω ότι εδώ που βρίσκομαι τώρα ακόμα κι τα όνειρά μου αλυχτούν, πως στο σκοτάδι οι χτύποι της καρδιάς χορεύουν κι αρχίζουν ένα λικνιστικό χορό της βροχής στο πεζοδρόμιο κι όμως πήρα το κουράγιο να τον συναντήσω, να του μιλήσω αλλά έχω την υποψία, πως οι σκέψεις θα γυρίσουν πάλι σε μένα.
Aχιλλέας Φιστουρής
ΑΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ apothalassia.com 