ΛΕΥΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΛΕΥΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Η παγωνιά  απλώνει την αλλόκοτη ανάσα  της
και ρίχνεται  από το στόμα  των ασπρισμένων ουρανών.
Μια λευκή  λάμψη  που τεντώνεται σε σκοινί,
 ένα ανείπωτο χάλασμα που κατακαθίζει  στους περαστικούς.

Όπου το πόδι διαγράφει αποτύπωμα χιονιού παγωμάρα,
είναι η έλλειψη της θαλπωρής που συνεχίζει να ισοπεδώνει.
Ξεπάγιασμα  τεντωμένων χεριών , αποστεωμένων χεριών,
ατέλειωτη εγκατάλειψη  και ξεχασμένο νόσημα .

Κράτος  και καθεστώς απροκάλυπτα, φόρος ανελέητος
και το τελειωτικό  δόσιμο της ματωμένης  λευκότητας.
Γονατίζει , απλώνεται  σαν παρακλητική διάθεση
των πεταγμάτων  και των χαραδρών, της έλλειψης και της παγωνιάς.

Αυτή η καταπίεση ξεχώρισε από την καρδιά της παγωνιάς ,αυτή η ασφυξία. Άχρωμο, σκεπτικό, ανήλιο κι αδύναμο το σώμα,

του πεινασμένου, του παγωμένου. Εγκληματικό και φθαρμένο, σ’ έναν αέναο παραλογισμό, της ανέχειας καθηλωμένο.

Θα εντείνει  τις έχθρες, τις αντιθέσεις, τις καταστροφές,
θα φουρτουνιάσει  τις θάλασσες, θα ματαιώσει  όλες τις ελπίδες,
και εξαλείφοντας  αργά αλλά σταθερά τις αντιστάσεις όλες,
και τους αέρινους ψίθυρους  ,θα μοιράσει θριαμβευτικά  σε αντίθετες φατρίες.

Θα αλλάξω τη ροή του μετάλλου ,στο καλούπι που τώρα τρέχει
στην υψικάμινο  και στην μήτρα  μέχρι να σχηματοποιηθεί
για να οριοθετούν  καταστάσεις  που συνεχώς εκρήγνυνται
με διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις , καταπίεση κι οργή.

Χωρίς υπόβαθρο εμφανίσεις που φαντάζουν γυμνές, όλες
πλαισιωμένες  με απόλυτο κενό  κι ανείπωτη παγωμάρα.
Και πέτρινες ζάρες  για ν’ αποκρούουν τα ατσάλινα βέλη που φτάνουν
σε καταιγιστική  ρότα  με απροκάλυπτη ενίσχυση.

Άυλες  εμφανίσεις για περιοχές  που παραμένουν άηχες
Εδώ, η πιο οδυνηρή  κατάσταση  με τα πρόσωπα,
μιας και τα πρόσωπα  των στοιχειωμένων  είναι κοσμικά φεγγάρια,
ολοκαύτωμα  μες το μυαλό και το κεφάλι.

Οι παγωμένες θύελλες  ορμούν μπροστά  μα τα δέντρα  της ζωής  μένουν όρθια.
Ένας ακήρυχτος πόλεμος . Αφουγκράζομαι τις ψύχρες  πλάι μου
Εκεί ,στο άμορφο  χιόνι, η ψυχή  είναι μαύρη κατάμαυρη.
Αχνίζει το χιόνι, ρίχνει τη λάβα του  στο λευκό αποτύπωμα.

Ο πάγος πήρε μορφή  σκληρή ,σαν κρύσταλλο ,μπλοκ αδιαπέραστο.
Τώρα  μόνο η σπίθα  μπορεί να ανάψει  το έναυσμα της σύγκρουσης,
ν’ αρχίσει η πάλη με πυρωμένα  πρόσωπα και στήθια  ολόγυμνα,
κι όλοι να συντάσσονται   στη θύμηση της παγωμένης λάβας.

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement