Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Βραχοκορφές,
στη θέα της θάλασσας.
Πανοραμικά, το γαλάζιο,
η απαλότητα του φέγγους.

Είναι στιγμιαία η θέα
στο απέραντο γαλάζιο.
Ξαναγεννιέμαι!
Κοπάδι γλάρων,
ζυγιάζει στα κύματα,
η καταχνιά ξεδιαλύνει.

Τα θέλω μου ,στα σωθικά μου,
πιο μανιασμένα  απ’ τα κύματα
αντιπαλεύουν.
Άδικα  προσδοκούν αγκυροβόλιο
στην όψη της θάλασσας.

Χαϊδεύει η θαλάσσια αύρα,
επιθυμίες άστεγες ,
πάνω από γαλανόλευκο αφρό.
Οι αποχρώσεις του ονείρου ξεθωριάζουν.

Αναζητώ τοπίο εξωτικό

να βάψω πίνακα με πινελιές αισιοδοξίας .

Οι πίνακες ζωντανοί αναφαίνονται,
λευκοί, απροσδιόριστη μάζα,
απόκοσμοι,
καταδικασμένοι σε μιζέρια .

Ανεβαίνει η θέα της θάλασσας
στις βραχοκορφές,
απρόσωπη να δώσει ομορφιά .

Όσο κι αν χαϊδεύει η αύρα
δε δροσίζει  το πέρασμά της,
σαν πνοή αιωρείται
και ξεμακραίνει στο άπειρο.

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement