ΕΡΗΜΗ ΑΠΟΥΣΙΑ

ΕΡΗΜΗ ΑΠΟΥΣΙΑ

Είναι στιγμές που τα πάντα σχηματοποιούνται
στην αστρική ζώνη.
Αποκαμωμένα στριφογυρίζουν σε μια άχρωμη, ανείπωτη
καταχνιά ,
για να σηματοδοτήσουν στην άτονη φορά τους ,
κατρακυλώντας σε μια ακόμα αποξενωμένη ερημιά .

Απομονωμένος περπατητής , θα πορεύομαι
με τον ήλιο και το φεγγάρι ,
τη βροχή και τον αέρα ,
αέρινη συντροφιά
τα παιχνιδίσματα των κυμάτων
που χαιδεύουν αέναα
τα πόδια των βράχων .

Χωρίς φραγμό ,σε μια στίβα βότσαλα,
θα λειαίνω κοροϊδευτικά
απόκρυφα μυστικά,
που ρίχνουν αλάτι στα ανοιχτά τραύματα .

Αυτός ο φλοίσβος του κύματος ,
λες κι ξύπνησε μέσα μου
μακρινές εικόνες
και θέλει να τις ξεθωριάσει.

Κι αυτή τη στιγμή
μέσα σε ορυμαγδό
να καταλαγιάσει ,
σ’ ερχομό μιας χαμένης άνοιξης .

Έτσι που διαχέεται,
προσδιορίζοντας κάποιο μύχιο,
εφτασφράγιστο στην καρδιά, πόθο.
Πόσο λυπηρή είναι η ανελευθερία
κάθε αχάραγης ανατολής .

Καρτερείς μέχρι τη ροδαυγή
να κρύψεις χαμένα όνειρα
κι ούτε στο ξεκίνημα της εσωτερικής γαλήνης
δεν μπορείς να πλησιάσεις .

Καλοκαίρι 2017

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement