ΑΠΡΑΓΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ

ΑΠΡΑΓΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ

Κωπηλατώ τη βάρκα  των προσδοκιών  μου, στα μεγάλα πλάτη να την ταξιδέψω επιθυμώ, εκεί που απλώνεται το απέραντο γαλάζιο κι όλα ηρεμούν, σημείο μηδέν, απόλυτη νηνεμία, μόνο οι φανοί αχνοφέγγουν προς αποφυγή σύγκρουσης… οι μόνοι που αγρυπνούν…, τα άλμπουρα είναι λίγο γερμένα αλλά  έχω συνηθίσει στη θέα τους, μια συμμετρία καθώς είναι τα πιο πολλά γεγονότα στην καθημερινότητά μας, πράγματα που μπορείς κι εσύ να επιβεβαιώσεις, δένω πάνω τους καμιά φορά ένα λεπτό σκοινί, ένα διακριτικό, κι άλλα που ενίοτε  γίνονται χρηστικά και τους δίνω μια άλλη διάσταση, το κατάστρωμα σχεδόν άθικτο, δεν  έχω καθίσει πότε στην θέση του τιμονιέρη, ακυβέρνητη ήταν η βάρκα μου και οι προσδοκίες  μου ριγμένες κάτω στο αμπάρι ήταν, σαν σκόρπιες σκέψεις αραδιασμένες σ’ ένα χαρτί ή σαν φορτίο που το μεταφέρεις  από λιμάνι σε λιμάνι και από τόπο σε τόπο με τις ετικέτες, ανέπαφες, νέος θαλασσοπόρος  είμαι όπως αντιλαμβάνεσαι, για καιρό παιδευόμουν, μπέρδευα τα σινιάλα, έδινα  προτεραιότητα από αριστερά εκεί που οι άλλοι μου ερχόταν από δεξιά, γι’ αυτό με κοιτάζεις τώρα ανορθόδοξα, να θέλω να ανοίξω τα πρυμιά πανιά και να την αφήσω να ορθοδρομήσει  στην κοσμοχαλασιά   με ταχύτητα τυφώνα.

Αχιλλέας Φιστουρής

Advertisement